Θέμα χρόνου...

Πολλές φορές καλώ τον εαυτό μου να απαντήσει στην ερώτηση :

Τι είναι άραγε ο άνθρωπος…;

Ποτέ δεν καταλήγω σε κάτι συγκεκριμένο…

Μα απόψε σκέφτομαι πως κάθε άνθρωπος είναι ένας μηχανισμός. Ένας μηχανισμός με κουμπιά αόρατα, μα πέρα για πέρα υπαρκτά.

Οι λειτουργίες του μηχανισμού εξαρτώνται από το πάτημα των κουμπιών. Ανοιγοκλείνουν ανάλογα με τις καταστάσεις, τον χώρο, τον χρόνο και την σύνδεση του με τους άλλους μηχανισμούς.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι οι μηχανισμοί έχουν διαφορετικά κουμπιά και φυσικά λειτουργούν όλοι με διαφορετικό τρόπο. 

Έτσι είναι οι άνθρωποι. Ο καθένας χρειάζεται τον χρόνο του για να καταφέρει να λειτουργήσει σωστά. Χρειάζεται χρόνος για να μάθει ο καθένας τα δικά του εσωτερικά κουμπιά, για να μάθει πως λειτουργεί ο εαυτός του.

Ο χρόνος που χρειάζεται κάθε άνθρωπος για να αντιδράσει, να αποδεχτεί, να αποφασίσει, να τολμήσει, να μιλήσει και να πράξει, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός ξεχωριστά.

Υπάρχουν άνθρωποι παρορμητικοί… εκείνοι που πράττουν γρήγορα, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερη σκέψη… ενώ κάποιοι άλλοι πρώτα σκέφτονται, επεξεργάζονται όλα τα ενδεχόμενα κι έπειτα αποφασίζουν αν πρέπει ή όχι να πράξουν…

Η πίεση χρόνου δεν βοηθά κάποιους, όπως σε κάποιους άλλους δεν χρησιμεύει η αδράνεια… και στις δύο περιπτώσεις οι άνθρωποι αποσυντονίζονται.

Ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό απέναντι στις καταστάσεις και τα γεγονότα που καλείται να αντιμετωπίσει. Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός να μάθει να χρησιμοποιεί τα κουμπιά του και όλες τις λειτουργίες του δικού του μηχανισμού.

Μάθε λοιπόν να αποδέχεσαι το γεγονός πως κάθε άνθρωπος θέλει τον χρόνο του για να αποφασίσει και να πράξει, ακριβώς όπως κι εσύ αντίστοιχα χρειάζεσαι τον δικό σου χρόνο για να βάλεις σε λειτουργία το δικό σου ξεχωριστό μηχανισμό…