Φαύλος κύκλος...;

Γιατί είναι τόσο δύσκολες οι σχέσεις, αναρωτιέσαι...
Πως στ' αλήθεια κάποιες φορές τα αυτονόητα γίνονται περίπλοκα με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται τόσο οι ζωές των ανθρώπων; 

Κι ίσως οι δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις να προκυπτουν από το γεγονός πως οι άνθρωποι έχουν περισσότερες απαιτήσεις από τους άλλους παρά από τον εαυτό τους. Κι έτσι πολλές φορές προτιμούν να περιμένουν να πάρουν αυτό που ενδόμυχα ζητούν, για να καλύψουν τα κενά τους κι έπειτα συνήθως φεύγουν...

Φεύγουν με δικαιολογίες ή χωρίς..δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πώς όταν πετύχουν το στόχο τους και πάρουν την επιβεβαίωση που ζητούν, απλά φεύγουν. 

Φεύγουν, όχι απαραίτητα για να μην δώσουν αντίστοιχα, μα πολλές φορές από φόβο να μην πληγωθούν. Ίσως γιατί έμαθαν κι εκείνοι πως όταν οι άνθρωποι καλύπτουν τα κενά τους φεύγουν, κι έτσι αντί να μείνουν, προτιμούν να φύγουν πριν δουν την συνέχεια.

Όμως για να πετύχουν οι ανθρώπινες σχέσεις ίσως θα έπρεπε οι άνθρωποι να βάζουν στοίχημα με τον εαυτό τους για να αποδείξουν πως όταν θέλουν, μπορούν και να μείνουν. Κι ας επιβεβαιωνονται, κι ας γεμίζουν τα κενά τους. 

Αυτό θα ήταν αλήθεια μαγικό! 

Να υπάρχουν στη ζωή κάθε ανθρώπου εκείνοι που στοχεύουν να μείνουν με κάθε κόστος, εκείνοι που προσπαθούν και δεν σπανε μπροστά στις δυσκολίες ακόμα κι αν μέσα στο χρόνο και στην πορεία τύχει κάποιες φορές να λυγίσουν.

Σκεψου αλήθεια εσύ τι κάνεις όταν συναντάς δυσκολιες; 

Όταν επιβεβαιωνεσαι, ποια είναι η επόμενη αντίδραση σου; 

Στην αδιαφορία των άλλων, δίνεις την σωστή μετάφραση; 

Τελικά μένεις όταν σε διώχνουν και φεύγεις όταν σε χρειάζονται, ή το ανάποδο;

  

Ξέρεις όμως τελικά ποιο είναι το πιο λυπηρό συμπέρασμα που προκύπτει από τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα;

Πως οι σχέσεις, κάθε μορφής, δημιουργούνται κατ' ανάγκην και συνήθως υπό προϋποθέσεις. 
Οι σχέσεις πια είναι εφήμερες, λίγες, ασταθείς και άρρωστες. 
Δημιουργούνται για να καλύπτουν οι άδειοι τα κενά τους και οι γεμάτοι να αδειάζουν. 
Κι όταν πια αδειάσουν κι αυτοί, ψάχνουν να καλύψουν κι εκείνοι με τη σειρά τους τα κενά που απέκτησαν. 

Φαύλος κύκλος. 
Λυπηρος. 

Οι σχέσεις για να αντέχουν στο χρόνο πρέπει να είναι αληθινές. Να μην βασίζονται σε καμία προϋπόθεση. 
Οι σχέσεις υπάρχουν για να είναι οι άνθρωποι που τις χτίζουν χαρούμενοι, γελαστοί κι ευτυχισμένοι, κι όχι για να βλέπουν μετά από καιρό γύρω τους τα συντρίμια και να ψάχνουν τα λάθη του αρχιτέκτονα. 

Να θυμάσαι πως κάθε σχέση οποιασδήποτε μορφής, έχει όρια. 
Γιατί κάθε άνθρωπος έχει όρια. 
Κι εσύ, οποίος κι αν είσαι οφείλεις να τα σεβεσαι... να μην τα υπερβαίνεις...μα και να μην τα εξαντλείς. Μάθε να διακρίνεις και τις αόρατες γραμμές. Όχι μόνο τα ορατά και τα ευκόλως εννοούμενα, που οι περισσότεροι έμαθαν να βλέπουν. 

Να μάθεις να μην εξαντλείς τους ανθρώπους ψυχικά. Αυτά τα όρια να μην αγγίζεις... την υπομονη, την αγαπη και το νοιάξιμο των άλλων για σένα... αυτά να προσέχεις να μην υπερβαίνεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους...την ανεκτικότητα τους στο προσωπο σου...γιατί τότε τους χανεις. 

Κι ίσως μαζί τους να χάνεται κι ένα κομμάτι δικό σου... ένα κομμάτι του εαυτού σου, που κάποτε ανυπολογιστα σπατάλισες. Φθείρεις και φθειρεσαι. 
Κι αναρωτιέμαι...το αντιλαμβάνεσαι;