Είναι αλήθεια
άξιο απορίας γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν με μανία την ευτυχία… την
ψάχνουν συνεχώς ενώ ταυτόχρονα, χωρίς δεύτερη σκέψη, ξεστομίζουν με θράσος την
φράση «Δεν είμαι ευτυχισμένος…»
Ίσως έχουν
την εντύπωση πως η ευτυχία τρέχει πιο γρήγορα και δεν θα την προλάβουν ή θα
προλάβουν άλλοι να την αρπάξουν πρώτοι, κι εκείνοι θα μείνουν πίσω παρέα με την
δυστυχία τους…
Για ποιο
λόγο όμως οι άνθρωποι πιστεύουν πως η ευτυχία είναι άπιαστο όνειρο;
Γιατί άραγε
ξεκινούν το ταξίδι της αναζήτησης πηγαίνοντας από το πιο δύσβατο μονοπάτι;
Ίσως συμβαίνει
επειδή δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως η ευτυχία είναι μια κατάσταση που
διακρίνεται από υπομονή, δεκτικότητα, καλοσύνη, μα και εγωισμό… ποτέ δεν θα
έρθει να σε βρει, αν δεν την προσκαλέσεις πρώτα εσύ…
Σε περιμένει…
πάντα είναι κρυμμένη εγωιστικά πίσω από την πόρτα, περιμένοντας υπομονετικά πρώτα το δικό σου
χτύπημα.
Η ευτυχία
δεν μετακινείται.
Δεν χάνεται αν κάποιος άλλος τύχει και την βρει πριν από
σένα.
Είναι εκεί και περιμένει πότε θα της στείλεις την πρόσκληση για να έρθει να
σε βρει με χαρά και να σου δώσει απλόχερα την λάμψη της.
Θα μείνει
δίπλα σου, για όσο εσύ την κρατάς κοντά σου… μα όταν την διώξεις… θα φύγει. Έτσι
απλά.
Κι ίσως
τελικά να το ξέρεις πως έτσι κάνει η ευτυχία.
Βίωσες την ύπαρξη της όλες εκείνες
τις φορές που άνοιξες την πόρτα με σκοπό να κρυφοκοιτάξεις για να ελέγξεις αν
είναι όντως κρυμμένη εκεί πίσω και σε περιμένει… κι εκείνη τότε βγήκε έξω και
πλημμύρισε την ζωή σου για όσο εσύ της το επέτρεψες.
Όμως αξίζει να θυμάσαι
πως αν εσύ δεν χτυπήσεις την πόρτα πρώτα, η πόρτα δεν θα ανοίξει ποτέ από μόνη της…
Άλλωστε στη
ζωή τίποτα δεν έρχεται από μόνο του, εάν δεν το προσκαλέσεις…ή αν δεν το
προκαλέσεις…
Γι’ αυτό σου
λέω… μην μένεις απαθής περιμένοντας… ειδικά όταν ξέρεις πως πίσω από κάθε πόρτα
που φοβάσαι να χτυπήσεις… ίσως βρίσκεται καλά κρυμμένη η ευτυχία σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου