Να χτίζεις γέφυρες, όχι τοίχους.

 

Πόσες φορές στ'αλήθεια χρειάστηκε να βαδίσεις το ίδιο μονοπάτι, ακόμα κι αν νόμιζες πως το είχες τερματίσει και προχωρούσες ήδη σε άλλο;

Πόσες φορές έχεις πει στον εαυτό σου την φράση "Ποτέ ξανά".... κι όμως έκανες ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα....έστω και για μια "τελευταία φορά";

Ξέρεις...η ζωή έχει την τάση να επαναφέρει καταστάσεις που έμειναν ανοιχτές… εκείνες τις καταστάσεις που έχουμε αφήσει πίσω μας ως εκκρεμότητες, με την κρυφή ελπίδα πως κάποτε είτε θα ξεχαστούν είτε θα εκπληρωθούν από μόνες τους...

Κι εσύ άραγε τι κάνεις;

Περιμένεις κάτι να συμβεί, ενώ ταυτόχρονα έχεις πάρει στα χέρια σου ήδη τα υλικά που υψώνουν γύρω σου ένα τοίχο... ένα τοίχο που σε απομακρύνει από ανθρώπους που νοιάζονται για σένα και μένουν πίσω σου να περιμένουν, σαν εκείνες τις εκκρεμότητες που ίσως κάποτε ξεχαστούν και κλείσουν μόνες τους.

Τελικά αυτός είναι ένας λόγος που οι άνθρωποι νιώθουν μοναξιά… γιατί όταν έρθει η στιγμή να χτίσουν μια γέφυρα… εκείνοι υψώνουν ένα τοίχο.

Κι ίσως βέβαια να είναι πιο εύκολο να χτίσεις ένα τοίχο… παρά να ψάξεις και να βρεις τα κατάλληλα υλικά για να φτιάξεις μια γέφυρα...

Όμως σκέψου…

Τι είναι στ’ αλήθεια καλύτερο;

Όταν υψώνεις τοίχους γύρω σου, βγάζεις από την ζωή σου ανθρώπους που ποτέ δεν ξέρεις, αν, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες θα τους φέρει ξανά μπροστά σου η ζωή.

Μα αν βρεις τα υλικά για να φτιάξεις γέφυρες τότε όλες σου οι συνδέσεις θα είναι πάντα εν δυνάμει ενεργές.

Κι ίσως το να φεύγει κανείς μακριά απ' ότι τον ενοχλεί, τον πονάει, τον θυμώνει και τον στεναχωρεί να είναι πάντα ευκολότερο από το μένει και να βρίσκει λύσεις... όμως όταν έχει αφήσει ανοιχτό έστω και ένα ενδεχόμενο, ούτε ο ίδιος δεν θα καταφέρει να πάει μακριά...

Όταν στ' αλήθεια θέλεις να υψώσεις ένα τοίχο και να φύγεις μακριά, κλείσε πρώτα όλες σου τις εκκεμότητες και ξεκίνα να χτίζεις... 

μα αν δεν είσαι σίγουρος για την φυγή... αν θέλεις να βρεις το κλειδί της αρμονίας...αν θέλεις οι συνδέσεις σου να μείνουν ενεργές και να ευδοκιμήσουν... τότε πάρε τα υλικά σου και αρχίσε να χτίζεις γέφυρες... 

Όμορφες γέφυρες, γεμάτες χρώμα, ήλιο και αέρα...

Γέφυρες σχεδιασμένες με τέτοιο τρόπο ώστε  κάθε φορά που θα τις διασχίζεις να χαίρεσαι και να γελάς... τόσο εσύ, όσο και εκείνοι που βρίσκονται στην άλλη πλευρά...

Γέφυρες που θα σε γεμίζουν με τα αρώματα και τα χρώματα που εσύ διάλεξες να βάλεις όταν τις έφτιαχνες...

Κι ίσως τελικά μόνο τέτοια υλικά πρέπει να χρησιμοποιούνται στις ανθρώπινες σχέσεις για να είναι ο κόσμος όμορφος...

προτίμησε κι εσύ αυτά... κι όχι τα άχρωμα τούβλα των τοίχων που σου στερούν το οξυγόνο και το φως καθώς υψώνονται....