Από τότε που βγήκε η συγγνώμη…

Συγγνώμη… 

Λέξη δύσκολη... σημαντική… 

Κρύβει πίσω της μετάνοια… αναγνώριση των σφαλμάτων… κατανόηση των πράξεων που πλήγωσαν άλλους…

Μια συγγνώμη πρέπει να λέγεται όταν υπάρχει λόγος για να ειπωθεί. Και να ειπωθεί μια φορά για ένα συγκεκριμένο λάθος.

Όταν ζητάμε συγγνώμη ξανά και ξανά για το ίδιο θέμα… τότε πολύ απλά δεν έχουμε κατανοήσει πως φταίμε ή ακόμα κι αν ξέρουμε το λάθος μας, θεωρούμε αυτονόητο πως θα μας συγχωρείται όσες φορές κι αν το κάνουμε. Και σε μια τέτοια περίπτωση δεν έχουμε μονάχα εμείς την ευθύνη της επανάληψης του λάθους μας, μα και οι άλλοι που μας συγχωρούν όσες φορές κι αν το επαναλάβουμε.

Μα όταν κανείς ζητάει συγγνώμη για κάτι που έκανε είτε εσκεμμένα είτε άθελα του, οφείλει να το κάνει με απόλυτη ευσυνειδησία και επίγνωση του βάρους της κουβέντας που λέει. Όταν ζητάς συγγνώμη για κάτι και συγχωρεθείς γι’ αυτό, το μόνο σου μέλημα πρέπει να είναι ένα : Να μην το ξανακάνεις.

Μα ακόμα κι αν δεν συγχωρήσει κανείς το σφάλμα σου, εσύ θα ξέρεις πως βρήκες το κουράγιο να αναλάβεις την ευθύνη των σφαλμάτων που έκανες και αφού τα αναγνώρισες, βρήκες το θάρρος να τα παραδεχτείς και να ζητήσεις συγχώρεση γι’ αυτά.

Μάθε να ζητάς συγγνώμη όταν φταις για τις πληγές που κουβαλούν άλλοι εξαιτίας σου. 

Μάθε να ζητάς συγγνώμη όταν η συμπεριφορά σου κάποιες φορές φέρνει κάποιον σε δύσκολη θέση έστω κι αν δεν το καταλαβαίνεις εκείνη τη δεδομένη στιγμή.

Μάθε πως αν ζητήσεις συγγνώμη ακόμα κι αν δεν γίνει δεκτή… τουλάχιστον εσύ έχεις καταλάβει τα λάθη σου.

Οφείλεις να ζητήσεις συγγνώμη, όχι μόνο όταν οι πράξεις σου έβλαψαν άλλους, μα κι όταν κάποιοι άνθρωποι ένιωσαν αρνητικά συναισθήματα εξαιτίας σου, έστω και άθελα σου.

Κι όταν νιώσεις πως κάπου χρωστάς μια συγγνώμη… πες τη. 

Και με τις πράξεις σου… δείξε την.

Γιατί η συγγνώμη πρέπει να λέγεται… να ακούγεται… μα και να φαίνεται...