Μ' απατά...; Δεν μ' απατά....;

Σας απάτησε;;;

Λιθοβολήστε τον… αστειεύομαι…

Κάντε το να φανεί σαν ατύχημα… και πάλι αστειεύομαι…

Καμιά φορά το συναίσθημα της προδοσίας και της απάτης, μας οδηγεί σε ακραίες σκέψεις… που δεν γίνονται πάντα πράξεις (ευτυχώς!)… μα στ’ αλήθεια τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να το διαχειριστούμε και να αντιδράσουμε λογικά όταν συμβεί…

Το συναίσθημα της προδοσίας είναι πολύ σκληρό από όποια σχέση κι αν προέλθει, φιλική, συγγενική, ερωτική… και σε όποια μορφή κι αν συμβεί. Σε όλες τις περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί… μα στον έρωτα… στον έρωτα είναι αλλιώς…

Στον έρωτα καταθέτεις τον εαυτό σου… τα όνειρα σου… την ψυχή σου…

Κι όταν προδοθείς απ’ τον έρωτα σου… δεν μπορείς να βάλεις την λογική πιο πάνω από το συναίσθημα… όταν προδοθείς είναι σαν να σε πρόδωσε ένα κομμάτι του εαυτού σου… 

Κι αν βρεθείς σ’ αυτή τη θέση… τότε οι σκέψεις σου σε τρομάζουν… ανεξέλεγκτα συναισθήματα σε πλημμυρίζουν και αισθάνεσαι κάθε λεπτό πως θα εκραγείς…

Το μυαλό σου είναι μπερδεμένο… 

Οι σκέψεις σου ακραίες…

Τα συναισθήματα σου ανακατεμένα…

Ποτέ δεν είχες φανταστεί πως ο άνθρωπος που μέχρι τώρα λάτρευες, θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο… και θέλεις να τον πληγώσεις όσο πληγώθηκες… κι από την άλλη, δεν θέλεις γιατί τον λατρεύεις ακόμα… και θέλεις να τον συγχωρήσεις γιατί δεν μπορείς να ζήσεις μακριά του… κι από την άλλη, όλα τα μπορείς ακόμα και χωρίς αυτόν…

 Κι όλα αυτά κάνουν κύκλους στο μυαλό σου…

Μα η απιστία δεν συγχωρείται. Τόσο απλά.

Άλλωστε όταν ένα λάθος συγχωρείται την πρώτη φορά… τότε σίγουρα θα ξανασυμβεί…

Κι αν ακόμα κάποιος πει πως συγχώρεσε την απιστία… αν πει πως δεν τον νοιάζει και πως το μόνο που έχει σημασία είναι η αγάπη που δένει ένα ζευγάρι… τότε σίγουρα κάποιον προσπαθεί να ξεγελάσει…

Ο φόβος της μοναξιάς και η ανασφάλεια οδηγούν στη συγχώρεση της απιστίας, όχι η αγάπη. Όταν κάποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν μένει σε μια σχέση τελειωμένη…γιατί για να σε απατήσει κάποιος σημαίνει πως κάτι μέσα του για σένα έχει τελειώσει… έχει σπάσει…

Κι η απιστία του μυαλού; 

Είναι απιστία; Είναι προδοσία; Υπάρχει;

Όταν μπήκε στο μυαλό μου αυτός ο προβληματισμός, δυσκολεύτηκα να δώσω ξεκάθαρες απαντήσεις.

Άλλωστε πως μπορείς να ξέρεις τι σκέφτεται ο άλλος κάθε λεπτό που περνάει;

Πως μπορείς να πεις με σιγουριά ότι η σκέψη του είναι γεμάτη από σένα…

Ίσως η απιστία του μυαλού είναι χειρότερη από αυτήν του κορμιού… όταν κάποιος σε απατά με το μυαλό… σε προδίδει κάθε μέρα… σε απατά κάθε λεπτό… κι είναι πολύ χειρότερο από το να δώσει το κορμί του για μια βραδιά σε κάποιον άλλο, που ίσως να μην ξαναδεί ποτέ…

Κι όμως η απιστία του μυαλού υπάρχει… και θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν ζουν τον μεγάλο έρωτα αλλά ζουν πεθαίνοντας από έρωτα για κάποιον άλλο…

              Και τελικά τι είναι πιο έντιμο;

Να απατά κανείς με το κορμί, κι ας χάσει έναν έρωτα…

 ή να απατά με το μυαλό… χάνοντας τον εαυτό του…

Η δοκιμασία της απιστίας, όποια μορφή κι αν έχει, δεν ενώνει τα ζευγάρια… αντιθέτως τα απομακρύνει και στο τέλος τα διαλύει…

Όταν όμως υπάρχουν ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, συναισθήματα έντονα… γεμάτα από έρωτα και αγάπη… πως μπορεί να υπάρξει απιστία…  σε οποιαδήποτε μορφή…

Και να θυμάστε :

Μάχη είναι ο έρωτας… κι εκεί… ή ξέρεις να μάχεσαι… ή χάνεις…