Ακατανόητοι Συμβιβασμοί...

Συμβιβασμοί στην καθημερινότητα… στην οικογένεια… στην φιλία…

Συμβιβασμοί στον έρωτα…

Παντού μας ακολουθεί ένας συμβιβασμός… κι αν δεν μας ακολουθεί αυτή η λέξη, τότε μας κυνηγάει η άλλη… ο εγωισμός…

Δεν είναι κακό να κάνει κανείς συμβιβασμούς… αρκεί να μην τους κάνει μόνο αυτός… γιατί τότε δεν θα τον κυνηγήσει ποτέ ο εγωισμός…

Και δεν είναι κακό να είναι κανείς και λίγο εγωιστής… όπου είναι αλήθεια απαραίτητο να είναι… γιατί αν δεν είναι έστω λιγάκι εγωιστής… θα είναι θύμα…

Συμβιβασμός… μια φαινομενικά απλή λέξη… με τόσα πολλά και ταυτόχρονα τόσο συγκρουόμενα συναισθήματα…

Ξεκινάς μια σχέση κάνοντας συμβιβασμούς για να μην σε πουν εγωιστή και στο τέλος καταλήγεις θύμα…

Τόσο παράδοξο… ειδικά όταν στο ξεκίνημα μιας σχέσης, όλοι σου λένε πως για να πετύχει πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς…

Φυσικά και για να πετύχει μια σχέση οφείλεις να κάνεις συμβιβασμούς, όμως αμοιβαίους!

Φυσικά και πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις… όχι όμως μόνο εσύ…

Αν συμβιβάζεσαι και υποχωρείς μόνο εσύ… τότε δεν γίνεσαι θύμα λόγω των περιστάσεων… τότε είσαι θύμα από την αρχή… θύμα του εαυτού σου.

Σε κάθε σχέση όταν δίνει μόνο ο ένας και ο άλλος μονάχα παίρνει, θα φτάσει κάποτε η στιγμή που ο ένας δεν θα έχει τι άλλο να δώσει κι ο άλλος δεν θα έχει πια τίποτα να πάρει.

Και ποιος θα είναι τότε στ’ αλήθεια ο χαμένος…

Για να πετύχει μια σχέση, πρέπει κι οι δυο να δίνουν… πρέπει κι οι δυο να παίρνουν… μόνο έτσι θα είναι και οι δυο ολοκληρωτικά γεμάτοι ο ένας από τον άλλο… μόνο έτσι μπορείς να μιλάς για αγάπη κι όχι για συμβιβασμό. 

Κι όταν αυτές οι λεπτές γραμμές διατηρούνται σε σταθερά επίπεδα… 

όταν δεν υπερβάλλεις ζητώντας περισσότερα από αυτά που μπορεί κάποιος να σου δώσει κι αντίστοιχα δεν δίνεις περισσότερα απ’ όσα σου ζητήθηκαν… 

τότε δεν θα νιώσεις ποτέ άδειος… ποτέ αδικημένος… ποτέ στερημένος…

 γιατί όλες σου οι επιθυμίες θα έχουν πραγματοποιηθεί πριν καν προλάβουν να γίνουν απαιτήσεις...