Κάνεις δεν μπορεί να ξέρει τι κουβαλά ο καθένας, εκτός αν ο ίδιος αποφασίσει να το μοιραστεί.
Κάνεις δεν έχει δικαίωμα να κρίνει μα ούτε και να επιβάλλει σε άλλον άνθρωπο τη δική του άποψη, όπως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μεταφέρει το δικό του εσωτερικό ψυχικό βάρος σε κάποιον άλλο, εκτός αν του επιτραπεί από τον άλλο να το κάνει.
Τα βιώματα άλλωστε είναι ζήτημα προσωπικό.
Όμως τι γίνεται αλήθεια, όταν αποφασίζεις να μοιραστείς τη ζωή σου με έναν άλλο άνθρωπο και να δημιουργήσεις μαζί του οικογένεια;
Τι θα κάνεις όλα αυτά τα βιώματα που κουβαλάς μέσα σου για χρόνια ολόκληρα;
Θα τα φορτώσεις και στον άλλο άνθρωπο;
Θα τα κρατήσεις κρυφά;
Πως αλήθεια μπορείς να τα διαχειριστείς;
Είναι αλήθεια πως ότι ζήσαμε σε μικρή ηλικία επηρεάζει άμεσα την ενήλικη ζωή μας και έχει ισχυρό αντίκτυπο στην μετέπειτα πορεία μας σε κάθε επίπεδο της ζωής μας.
Καθένας μας κουβαλά μια δική του, προσωπική ιστορία, που μόνο ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει. Σαφώς, άτομα από το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον γνωρίζουν κάποια γεγονότα της ιστορίας σου, όμως κανείς δεν μπορεί να αποτυπώσει με τον ίδιο τρόπο τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα που εσύ έχεις αισθανθεί κατά την διάρκεια της μέχρι τώρα πορείας σου.
Με τον άνθρωπο που αποφασίζεις να μοιραστείς το υπόλοιπο της ζωής σου, σαφώς, μοιράζεσαι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου, των σκέψεων , των αναμνήσεων αλλά και των μελλοντικών σχεδίων και ονείρων σου. Μοιράζεσαι όμως όλα τα βιώματα σου;
Πόσο εύκολο είναι αλήθεια να μοιραστεί κανείς όλα τα βιώματα του, είτε αρνητικά είτε θετικά;
Πως μεταφέρει κανείς το συναίσθημα κάθε στιγμής που μπορεί να έχει ζήσει;
Με ποιο τρόπο επιδρά τελικά το παρελθόν, επηρεάζοντας το παρόν και κατά πάσα πιθανότητα το μέλλον ενός ανθρώπου;
Οι στιγμές άλλωστε δεν γυρίζουν πίσω, ούτε αναβιώνονται με τον ίδιο τρόπο όσο περιγραφικός κι αν είναι κανείς!
Βέβαια, όταν δυο άνθρωποι αποφασίζουν να ζήσουν μαζί, έχουν στο μυαλό τους πως λειτουργούν σαν ανεξάρτητα μέλη μιας κοινωνίας και πως η απόφαση που πήραν είναι καθαρά προσωπική επιλογή, στο μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων καθώς υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις. Πως εξηγείται όμως το γεγονός, πως όταν ένα ζευγάρι ξεκινά την νέα οικογένεια του να μοιάζουν όλα διαφορετικά και μόλις περνάει λίγο διάστημα, είναι σαν να βλέπεις μια ταινία σε επανάληψη- από όποια οπτική γωνία κι αν προσπαθήσεις να τη δεις-;
Οι ανθρώπινες σχέσεις, κυρίως σε οικογενειακό επίπεδο,έχουν κυκλική μορφή. Τα μοντέλα οικογένειας που έχουν μάθει οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν ως αποδεκτά και φυσιολογικά, αυτά έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν. Οι ρίζες και η νοοτροπία που απέκτησε ο καθένας κατά τη διάρκεια της ζωής του, έρχονται στην επιφάνεια και γίνονται αντιληπτά, ακόμα κι αν το ίδιο το άτομο πιστεύει πως δεν επαναλαμβάνει κάποιες οικογενειακές ιστορίες.
Έτσι, μπορεί πολλές φορές κανείς να "πιάσει" τον εαυτό του να συμπεριφέρεται όπως ο πατέρας ή μητέρα του, ανεξαρτήτως φύλου, και παράλληλα να παρατηρεί πως η αντίδραση του/της συντρόφου του, μοιάζει εξίσου γνώριμη...
Ακόμα, υπάρχει πιθανότητα, τις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος, στην προσπάθεια μας να τις αποφύγουμε...να τις επαναλαμβάνουμε άθελα μας.
Χρειάζεται αρκετή δουλειά με τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το παρελθόν και κυρίως τους λόγους που βιώσαμε καθετί από την έως τώρα ζωή μας, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να αποφασίσουμε ποια από αυτά τα κομμάτια θέλουμε να διαιωνίσουμε και ποια να αφήσουμε για πάντα πίσω μας.
Πρώτο βήμα ,για αρχή, είναι να εντοπίσουμε τι είναι αυτό που μας ενοχλεί στην καθημερινότητα μας και τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να ζήσουμε μια ευτυχισμένη και ξέγνοιαστη καθημερινότητα... κι αφού γίνει αυτό το βασικό βήμα...τότε αρχίζουμε σταδιακά τις αλλαγές για την βελτίωση του εαυτού και της ζωής μας!
Η ζωή είναι απλή...εμείς την κάνουμε περίπλοκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου