Σαν να μην συμβαίνει τίποτα...;

Κι είναι φορές που από την πολύ σιωπή,λειτουργείς πια σαν να μην συμβαίνει τίποτα...
Σαν να μην συνέβησαν ποτέ κάποια γεγονότα...σαν να μην υπήρξαν ποτέ κάποια συναισθήματα...σαν να μην ειπώθηκαν λόγια που πίκραναν ή σε πίκραναν...

Άμυνα...αντίσταση... αυτοσυγκράτηση...
Έτσι ονομάζεται αυτή η στάση.
Προσπαθείς πραγματικά να προχωρήσεις μπροστά και ξέρεις πως αυτό θα γίνει μόνο αν υιοθετήσεις αυτή τη στάση.

Μα αλήθεια... πόσο εύκολο να παριστάνει κανείς πως κάποια πράγματα δεν συνέβησαν ποτέ στη ζωή του;
Πόσο εύκολο είναι να διαγράφει κάνεις στιγμές, λόγια, μνήμες κι αναμνήσεις;

Έτσι είναι όμως ορισμένοι άνθρωποι...μόνο μ' αυτόν τον τρόπο μπορούν να αντιδράσουν σε κάποιες καταστάσεις, που εκ των πραγμάτων δεν σηκώνουν άλλη αντιμετώπιση.
Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να προχωρήσουν όμως;
Όντως ξεχνούν ή παριστάνουν με τεράστια επιτυχία τους άνετους;

Κι ίσως κι εκείνοι στις στιγμές μοναξιάς τους να θυμούνται...ίσως να αναπολούν που και που όλα εκείνα που θέλουν να διαγράψουν από την μνήμη τους... ίσως να 'ναι για εκείνους όλα αυτά που έχουν ζήσει τόσο σημαντικά που τα κρατούν κλεισμένα στο χρονοντούλαπο της σκέψης τους μην τύχει και κάποιος βρεθεί να τους τα πάρει...
Κι ίσως τελικά οι άνθρωποι δεν ξεχνούν...ίσως δεν σταματούν να αισθάνονται...το μόνο που αλλάζει με τον χρόνο είναι η αντίδραση τους σ' όλα αυτά που θυμούνται...μα κατά βάθος δεν θέλουν να ξεχάσουν.
Γιατί ξεχνά κανείς μονάχα όσα αντιμετωπίζει...ξέχνα όσα λύνει...κι όσα ξεκαθαρίζει!
Μόνο έτσι πάει κανείς παρακάτω, έμπρακτα και ουσιαστικά.

Όσο υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο εκκρεμότητες, τόσο θα χορεύει τον χορό των αναμνήσεων...ξέρεις...εκείνον που έχει ένα βήμα μπρος....και δύο πίσω...