Κάνε το καλό...και ρίξ' το στο γιαλό;

Λένε πως όταν κάνεις κάτι καλό για τους ανθρώπους, δεν πρέπει να ζητάς ή να περιμένεις ανταλλάγματα.

Εκεί άλλωστε βρίσκεται η χαρά, το νόημα και η ουσία της ζωής!

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που εσύ είσαι ο αποδέκτης κάποιας καλής πράξης και εκείνος που στην προσφέρει περιμένει κάτι από σένα ως ανταπόδοση ή έστω ως ένδειξη αναγνώρισης του καλού που σου έκανε;
Επιπλέον, τι γίνεται στην περίπτωση που εσύ από μόνος σου αισθάνεσαι την ανάγκη να ανταποδώσεις δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την ευγνωμοσύνη σου; 
Ο άλλος αποδέχεται ή όχι τελικά αυτό που εσύ προσφέρεις ως αντάλλαγμα;

Πολλές φορές αισθανόμαστε την ανάγκη να ανταποδώσουμε στους ανθρώπους με κάποιο τρόπο, όταν έχουμε δεχτεί κάτι καλό από αυτούς, ακόμα κι αν εκείνοι δεν μας έχουν ζητήσει τίποτα ούτε έχουν δείξει με την συμπεριφορά τους πως κάτι περιμένουν. Βέβαια, σε αυτές τις περιπτώσεις, ακόμα κι αν μπεις στη διαδικασία να δώσεις ως αντάλλαγμα κάτι,  εκείνοι στενοχωριούνται και πολλές φορές αισθάνονται θιγμένοι...βλέπεις υπάρχουν άνθρωποι που όταν δίνουν, το ξεχνούν μετά...δίνουν με την καρδιά τους και δεν περιμένουν τίποτα πίσω...

Άλλες φορές πάλι, κάποιοι και το δείχνουν αλλά κυρίως περιμένουν κάτι από εμάς...
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι άλλωστε.
Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που για να σου δώσουν, πρέπει πρώτα να πάρουν ή  έστω να εξασφαλίσουν ότι κάτι θα πάρουν ως αντάλλαγμα... υπάρχει μάλιστα και μια μερίδα ανθρώπων, που φαινομενικά πράττουν από καρδιάς κι έπειτα σου συμπεριφέρονται σαν να τους χρωστάς χάρη γι' αυτό που έκαναν, ακόμα κι αν εσύ δεν ζήτησες από εκείνους να το κάνουν, αλλά "έπραξαν αποκλειστικά με την θέληση τους για να βοηθήσουν".

Τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις άραγε;
Πως αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους συμπεριφορές;

Αν δεν ανταποδώσεις...τότε εύκολα κερδίζεις τον τίτλο του αχάριστου...του ανθρώπου εκείνου που δεν αναγνωρίζει και δεν εκτιμά τίποτα...εκείνου που δεν έχει μάθει να δίνει , εκείνου που δεν είναι συνεχώς ευγνώμων αλλά και πρόθυμος να βοηθήσει εκείνους, που δεν σταματούν να του θυμίζουν πως κάτι τους χρωστάει...
Από την άλλη...αν αντιληφθείς τέτοια συμπεριφορά και ανταποδώσεις σκόπιμα για να μην "κερδίσει" τους παραπάνω χαρακτηρισμούς, τότε και πάλι, συνήθως, δεν αναγνωρίζεται η πράξη σου ως πράξη καλοσύνης, αλλά ως πράξη ανταπόδοσης ή καλύτερα ως εξόφλησης χρέους...

Φαύλος κύκλος ανοίγει όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους...

Όμως, ευτυχώς για πολλούς, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι της πρώτης κατηγορίας...άνθρωποι που ξέρουν να δίνουν χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα, άνθρωποι γενναιόδωροι εκ φύσεως, με καρδιές γεμάτες που δεν ξέρουν αριθμητική...κι ακόμα υπάρχουν κι εκείνοι που όταν θελήσουν να ανταποδώσουν για το καλό που εισέπραξαν, πάλι από την καρδιά τους θα το κάνουν, για να προσφέρουν με τη σειρά τους χαρά και ειλικρινή ευγνωμοσύνη κι όχι για να "βγάλουν την υποχρέωση"...

Κι ίσως η σκέψη, πως υπάρχουν ακόμα όμορφοι άνθρωποι ανάμεσα μας, να φαντάζει υπερβολικά αισιόδοξη για την εποχή μας... όμως μέσα στην τόση υποκρισία που υπάρχει γύρω μας, αυτή είναι η μόνη σκέψη που μπορεί να μας γεμίσει ελπίδα και να μας δώσει την ώθηση να γινόμαστε όλοι μας κάθε μέρα καλύτεροι από αυτό που ήμασταν μέχρι χθες.....