Εσύ, περιμένεις τον Φεβρουάριο;

Μήνας του έρωτα ο Φεβρουάριος…άρρηκτα συνδεδεμένος με τις καρδούλες, τις καρτούλες και τα δωράκια που κάνουν την εμφάνιση τους δυναμικά κάθε χρόνο τέτοια εποχή…

Κοιτώ γύρω μου και συνειδητοποιώ πως, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, μου γεννάται η ίδια απορία… «γιατί μόνο αυτός ο μήνας του χρόνου να συνδέεται με τον έρωτα;»

Γιατί να περιμένει κανείς μια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου για να εκφράσει εντονότερα όλα όσα αισθάνεται; 


Τι υπόλοιπες μέρες του χρόνου πως νιώθει;

Και για ποιο λόγο ένα δώρο -ανεξάρτητα από την αξία του- να αποτελεί την επιβεβαίωση και την επισφράγιση αυτού του, κατά τα άλλα, δυνατού συναισθήματος που μπορεί ένας άνθρωπος να αισθάνεται όντας ερωτευμένος;

Είναι μια καλή ευκαιρία, θα σκεφτείς, για ανανέωση και αναθέρμανση των σχέσεων…

Είναι έθιμο πια…θα ακούσεις κάποιους να λένε…

Κι ίσως ενδόμυχα, κι εκείνοι που υποτιμούν την ημέρα των ερωτευμένων, να περιμένουν από το ταίρι τους μια γλυκιά και ρομαντική χειρονομία…

Φυσικά, σε καμία περίπτωση, γράφοντας σήμερα δεν θέλω να θίξω το ζήτημα της εμπορευματοποίησης της συγκεκριμένης ημέρας, καθώς είναι το λιγότερο που απασχολεί την σκέψη μου…

Αυτό που μου δημιουργεί, όμως, έντονο προβληματισμό, είναι το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που ενώ, καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, είναι κάπως αδιάφοροι και απαθείς απέναντι στον άνθρωπο τους, όταν έρχεται ο Φεβρουάριος συμπεριφέρονται σαν να έχουν πάθει μετάλλαξη….τρέχουν να προλάβουν για να αγοράσουν δώρο…κάποιοι για να αποφύγουν την γκρίνια της άλλης πλευράς ή για να έχουν οι ίδιοι την συνείδηση τους καθαρή πως «έκαναν το χρέος τους και φέτος…»

Κρίμα αλήθεια…

Γιατί στον έρωτα δεν υπάρχει όριο…δεν υπάρχει μέτρο…δεν υπάρχει μέρα κατάλληλη ή μη…

Καθώς, η δύναμη του έρωτα μετατρέπει, έτσι κι αλλιώς, κάθε μέρα του χρόνου σε γιορτή. 

Κάθε μέρα είναι ευκαιρία για ένα άνθρωπο ερωτευμένο να εκφράσει τα συναισθήματά του δυνατά…κάθε μέρα μπορεί να προσφέρει ένα δώρο στον σύντροφο του χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος συγκεκριμένος… κάθε μέρα μπορεί να γίνει ξεχωριστή όταν ο έρωτας είναι ζωντανός…ή ακόμα κι αν δεν είναι σε κάποιες περιπτώσεις, εσύ έχεις κάθε μέρα την επιλογή να τον ξυπνήσεις και να τον ζωντανέψεις ξανά!

Οι σχέσεις, άλλωστε, χρειάζονται φροντίδα για να πετύχουν. 
Χρειάζονται ανθρώπους που τολμούν να αισθανθούν…που τολμούν να δείχνουν τα συναισθήματά τους…ανθρώπους που τολμούν να εκφράζονται. Σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκεται μια σχέση, πάντα οι άνθρωποι που την απαρτίζουν έχουν την επιλογή να την χτίσουν, να την βελτιώσουν, να την επαναπροσδιορίσουν ή να την αλλάξουν. 

Σίγουρα, δεν είναι μεμπτό το να εκφράσει τα συναισθήματα του κανείς και την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου… το πρόβλημα ξεκινάει στο να αρκείται κανείς να δείχνει την αγάπη και τον έρωτα του μόνο εκείνη την ημέρα, και μάλιστα με μόνα όπλα τα «φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες» που τυλίγουν περίτεχνα κάποιο ακριβό δώρο που έρχεται να επιβεβαιώσει ένα ανύπαρκτο ή χλιαρό συναίσθημα.

Ο έρωτας θέλει κότσια! 
Κι όταν κανείς είναι ερωτευμένος, αντλεί όλη την δύναμη που χρειάζεται από αυτόν τον έρωτα που καίει μέσα του, για να είναι χαρούμενος κι ευτυχισμένος τόσο ο ίδιος όσο και ο άνθρωπος που έχει δίπλα του.

Μετέτρεψε λοιπόν όλες τις μέρες σου σε γιορτή…έτσι, χωρίς λόγο…

Μην αφήνεις τους φόβους σου να σου στερούν στιγμές αυθεντικά υπέροχες…

Μην επιτρέπεις στις ανασφάλειες σου, να σου κλέβουν μέρες χαράς, ευτυχίας και πληρότητας…

Μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή… μην περιμένεις μια συγκεκριμένη μέρα για να δείξεις την αγάπη, τον έρωτα και το πάθος σου στον άνθρωπο που σου έχει κλέψει ή κατακτήσει την καρδιά…

Μίλα για όσα νιώθεις…

Δείξε με πράξεις τα συναισθήματα σου…

Χόρεψε στον ρυθμό που χορεύουν και οι παλμοί της καρδιάς σου…τώρα…αύριο…μεθαύριο…κάθε μέρα!

Αλήθεια… εσύ περιμένεις ακόμα τον Φεβρουάριο;