Λευκές συνειδήσεις…

Υπάρχει στ’ αλήθεια άνθρωπος που να έχει την συνείδηση του καθαρή τόσο που να το λέει και να το πιστεύει με όλη του την δύναμη;

Ποιος είναι άραγε αυτός που ποτέ δεν έσφαλλε σε τίποτα;

Που ποτέ δεν είπε λόγια σκληρά σε κανέναν;                                                      

Ποιος έστω και άθελα του δεν αδίκησε άλλον άνθρωπο; 

Μια λέξη πολλές φορές είναι αρκετή για να πειράξει το κατάλευκο της συνείδησης σου… μια λέξη που είπες, ακόμα και χωρίς να το καταλάβεις…  

Ίσως είπες κι εσύ… ίσως και να έκανες… κι όταν συνειδητοποίησες το λάθος σου, μετάνιωσες… δεν το ήθελες… ίσως από αγάπη να το έκανες… και μ’ αυτές τις σκέψεις εσύ καθάρισες ξανά την συνείδηση σου, σωστά;

Δεν σε κατηγορώ… ούτε κι εσύ που διαβάζεις πρέπει τον εαυτό σου να αρχίσεις να τιμωρείς από τύψεις για ότι έχει συμβεί στο όποιο παρελθόν σου.

Μόνο να σκεφτείς θέλω… μονάχα να αναλογιστείς κι εσύ τις δικές σου ευθύνες όταν κάποιον άλλο κατηγορείς ως ένοχο για ότι συμβαίνει.

Πριν βιαστικά αθωώσεις τον εαυτό σου δίνοντας του άφεση αμαρτιών, σκέψου και τον άλλο. Είναι εγωιστικό πολύ να λέμε πως λευκή συνείδηση έχουμε για να κοιμόμαστε ήρεμοι τα βράδια.

Είναι εγωιστικά ανακουφιστικό να εθελοτυφλούμε μπροστά στα δικά μας λάθη.

Μα σκέψου… πόσες πληγές ανοίγουν μέσα στις ανθρώπινες ψυχές αν  εσύ, κι εγώ, κι ο καθένας δεν ζητούσε μια συγγνώμη για το λάθος του;

Αν κανείς μας δεν προσπαθούσε να διορθώσει τα σφάλματα του, όσο μικρά ή μεγάλα κι αν είναι;

Να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να τα παραδέχεσαι. 

Να παλεύεις για να τα διορθώσεις μόλις τα δεις. 

Να μετανιώσεις δεν φτάνει… δεν φτάνει, αν με πράξεις δεν δείχνεις πως εννοείς την μετάνοια σου.

Όλοι κάνουν λάθη… μα καθένας έχει χρέος στον εαυτό του να αναγνωρίσει που και πότε πέφτει στην παγίδα…

Λευκή συνείδηση άλλωστε κανείς δεν αποκτά κάνοντας μουτζούρες ή σβήνοντας επιλεκτικά κάποια γεγονότα από την μνήμη του… η «αμνησία» ποτέ κανέναν δεν βοήθησε.

Για να διατηρείς την ηρεμία της ψυχής σου θέλει συνεχή προσπάθεια. Αν μια στιγμή παραιτηθείς κι αφεθείς στο λάθος… τότε κι εσύ κάποια στιγμή θα χάσεις την λευκή συνείδηση που τα βράδια σε νανουρίζει μέχρι ν’ αποκοιμηθείς….