Εσύ κάνεις αυτό που φοβάσαι...;

Ξέρεις τι φοβούνται στ' αλήθεια οι άνθρωποι;

Να εκφραστούν φοβούνται..

Να δείξουν πως αισθάνονται...

Όπως κι αν αισθάνονται… ακόμα κι αν νιώθουν άβολα ή περίεργα…ακόμα κι αν νιώθουν στεναχώρια, λύπη, ή θυμό... μα κι όταν νιώθουν χαρά, ενθουσιασμό κι ευτυχία…

Δεν μιλούν… καμιά φορά από ανασφάλεια πως ίσως παρεξηγηθούν απ’ τους άλλους οι αυθόρμητες αντιδράσεις τους… σιωπούν από φόβο, εσωτερικό και καλυμμένο από την σκιά εκείνου του ανθρώπου που έχουν αποφασίσει να προβάλλουν στους άλλους γύρω τους.

Γιατί να υπάρχει αυτός ο εσωτερικός φόβος στους ανθρώπους;

Τί είναι αυτό που περισσότερο τους τρομάζει;

Τον ίδιο τους τον εαυτό φοβούνται...

Να μην τον πονέσουν...

Να μην πληγωθούν...

Και σιωπούν...χαμογελώντας τυπικά κι άχαρα κρύβοντας με δεξιοτεχνία τον, ίσως υπέροχο, εσωτερικό τους κόσμο, που πεισματικά κάποιες φορές αρνούνται να εξωτερικεύσουν και τον φυλακίζουν... ορισμένες φορές εν αγνοία τους.

Μα αντί να προστατεύσουν τον πολύτιμο, κατά τα άλλα, εαυτό τους, τον φθείρουν... τον βασανίζουν...τον καταστρέφουν....

Γιατί φοβούνται.

Τρέμουν μήπως και κριθούν... μήπως κάποιος εκμεταλλευτεί τα συναισθήματα τους...μήπως φανούν αδύναμοι...μήπως δεν γίνουν αποδεκτοί από τους άλλους...μήπως η αλήθεια τους απορριφθεί και μείνουν στο τέλος μόνοι... κι ίσως απ' το φόβο τους αυτόν της μοναξιάς, φοβούνται ακόμα και να δεσμευτούν...

Γιατί, με ρωτάς…

Μα γιατί φοβούνται.

Κι όταν ένας άνθρωπος βάζει το φόβο και την ανασφάλεια πάνω από την αληθινή του επιθυμία να μιλήσει, να εκφραστεί, να νιώσει και να αφεθεί...τότε ο άνθρωπος πονά πιο πολύ απ’ όσο κάθε άλλος θα μπορούσε ποτέ να τον πονέσει.

Τόλμησε χωρίς να φοβάσαι...

Γιατί όταν αποδεχτείς πρώτα εσύ την ουσία σου, τότε κανείς δεν θα σταθεί ικανός να σε πληγώσει…

Γι’ αυτό σου λέω…

Κάνε τον φόβο φίλο σου και κάνε συμμαχία μαζί του…για να μην σε ενοχλεί…να μην σε εμποδίζει… για να σε αφήνει ελεύθερο να εκφράζεις όλα όσα πεισματικά θάβεις μέσα σου, πολλές φορές, στο βωμό μιας πραγματικότητας που μπορεί να μην είναι και τόσο αληθινή όσο θέλεις να πιστεύεις πως είναι… όμως σίγουρα μπορεί να γίνει…και αληθινή και υπέροχη, φτάνει οι άνθρωποι γύρω μας να αρχίσουν να εξωτερικεύουν εκείνο το υπέροχο εγώ που έχουν, και από φόβο πολλές φορές κρατούν μέσα τους εγκλωβισμένο…