Λεπτές ισορροπίες…

Σαν χορδές… εύθραυστες…λεπτές…διάφανες… έτσι είναι οι ισορροπίες που έχει μέσα του κάθε άνθρωπος…

Το πως ορίζει ο καθένας τις λεπτές του ισορροπίες είναι θέμα προσωπικό, αν και όλοι έχουν μια μικρή λέξη για να δηλώνουν την ύπαρξη τους… 

Όρια… μια τόσο μικρή λέξη μα ταυτόχρονα τόσο σπουδαία, καθώς μέσα της κρύβει ένα βαθύτερο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Κι είναι εκείνα τα προσωπικά όρια που βάζει ο καθένας τόσο στον εαυτό του, όσο και στην σχέση του με τους άλλους. Είναι πολύ σημαντικό στ’ αλήθεια ο καθένας να ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσει, ως πιο σημείο επιτρέπει στον εαυτό του να ανεχτεί και τι είναι διατεθειμένος να δώσει…γιατί όταν ένας άνθρωπος είναι οριοθετημένος μέσα του, τότε δίνει την δυνατότητα στον εαυτό του να πει «φτάνει» όταν κρίνει πως είναι απαραίτητο.

Γιατί οι λεπτές ισορροπίες που έχεις μέσα σου είναι ένα κομμάτι σου που οφείλεις στον εαυτό σου να διατηρήσεις απροσπέλαστο. Λίγοι ίσως θα είναι αυτοί που θα μπορέσουν να εντοπίσουν τις δικές σου λεπτές γραμμές ακόμα κι αν δεν έχεις μιλήσει ποτέ γι’ αυτές σε κανέναν.

Μα τα προσωπικά του όρια ο καθένας οφείλει να τα ξέρει ο ίδιος, κι όχι απαραίτητα οι γύρω του.

Γιατί κανείς δεν πρέπει να έχει πρόσβαση σε αυτά πέρα από εσένα…καθώς όταν επιτρέπεις σε κάποιον άλλο να γνωρίζει τα όρια σου, το πιθανότερο είναι να προσπαθήσει να τα υπερβεί για να σε δει να βγαίνεις εκτός εαυτού και να τα ξεπερνάς.

Μα όταν κάποιος σε σπρώχνει να αγγίξεις τις λεπτές ισορροπίες σου, με στόχο να τις σπάσει κι εσύ πέσεις στην παγίδα και το υποστείς, τότε θα χάσεις ίσως ένα από τα πολυτιμότερα κομμάτια του εαυτού σου…

Γι’ αυτό ποτέ μην επιτρέψεις σε κανέναν άλλο πέρα από τον εαυτό σου να κρατά το κλειδί που ανοίγει την ψυχή σου. 

Εσύ άλλωστε είσαι ο δημιουργός και ο κάτοχος των ορίων σου, συνεπώς ξέρεις καλά πότε πρέπει να συνεχίσεις… πότε πρέπει να υποχωρήσεις… και πότε πρέπει να σταματήσεις…

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από εσένα τις δικές σου εσωτερικές αντοχές και τα δικά σου προσωπικά όρια. 

Γιατί όταν δεν είσαι εσύ κυρίαρχος του εαυτού σου, βάζοντας όρια στο τι επιτρέπεις και τι όχι στον εαυτό σου να αποδεχτεί, να υπομείνει ή ως που μπορεί να επιμείνει, τότε όλοι οι άλλοι θα αποκτούν το δικαίωμα να μπαινοβγαίνουν με αντικλείδι και να παίρνουν όποιο κομμάτι σου επιθυμούν, πολύ απλά γιατί εσύ συνέχισες να μοιράζεις τα αντικλείδια της ψυχής σου άνευ όρων…

Σκέψου όμως για λίγο…

Σε σένα…θα μείνει κάτι από σένα;

Μάθε να βάζεις όρια μέσα σου και να τα τηρείς! 

Μόνο έτσι θα κρατήσεις όλα τα κομμάτια του εαυτού σου ενωμένα διατηρώντας τις λεπτές ισορροπίες σου όπως ακριβώς τις έχεις μόνος σου ορίσει. 

Κι έτσι θα ξέρεις κάθε στιγμή, πότε και αν μπορείς να ξεπερνάς τα όρια σου από επιλογή και πότε οι άλλοι προσπαθούν να τα καταπατήσουν χωρίς την έγκριση σου.