Υπάρχουν φορές
που περιμένεις καιρό να συμβούν κάποια πράγματα…ίσως και να ανυπομονείς γι’
αυτά… μα όταν φτάνει η στιγμή που για καιρό περίμενες εσύ τι κάνεις τελικά;
Κι όμως υπάρχουν
φορές που φτάνεις σε απόσταση αναπνοής με ότι λαχταρούσες και ξαφνικά δεν
ξέρεις πως πρέπει να αντιδράσεις και αρχίζεις να τρέχεις μακριά…
Κι ίσως
τρέχεις γιατί δεν ήσουν κατάλληλα προετοιμασμένος για εκείνη την στιγμή που ενώ
περίμενες να συμβεί, τελικά συνέβη τυχαία…απροσδόκητα…τόσο που δεν ήξερες πως
θα έπρεπε να είχες πράξει τελικά.
Κι ίσως να
αναρωτιέσαι γιατί να συμπεριφέρονται έτσι οι άνθρωποι κάποιες φορές…
Τι είναι
αυτό που τους σταματά και δεν τους αφήνει να κάνουν ότι αισθάνονται την στιγμή
που τους δίνεται η ευκαιρία που ζητούν έστω και τυχαία;
Μα όταν η
ζωή σε φέρνει σε απόσταση αναπνοής με ότι για καιρό περιμένεις, τότε το να
τρέξεις μακριά δεν ωφελεί… γιατί θα μείνει στο μυαλό σου για καιρό η αμφιβολία
για το τι θα είχε συμβεί αν είχες τολμήσει να κάνεις αυτό που ενστικτωδώς
ήθελες να κάνεις μα η λογική σου σε απέτρεψε και σε έκανε να φύγεις μακριά…
Είναι πράγματι
καλύτερο να τολμά κανείς να κάνει αυτό που πραγματικά επιθυμεί, ειδικά όταν του
δίνεται η ευκαιρία να το κάνει… αντί να διαλέγει τον δρόμο της φυγής από φόβο
πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Τα πράγματα
καμιά φορά είναι πιο απλά στην πράξη παρά όσο τα κρατάμε εγκλωβισμένα στην
σκέψη μας…
Αυτό πρέπει
να θυμάται κανείς… πως η ζωή είναι απρόβλεπτη και φτιαγμένη από στιγμές και
ευκαιρίες…
Και είναι
στο χέρι σου αν θα δημιουργήσεις στιγμές με τις ευκαιρίες που σου δίνονται ή αν
θα μείνεις πίσω να μετανιώνεις σε κάθε ευκαιρία για όλες εκείνες τις στιγμές
που δεν τόλμησες να ζήσεις…

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου