Υπάρχει στ’ αλήθεια αυτό που λέμε «ιδανικό»;
Κι όταν εμείς δίνουμε σε κάποιον άνθρωπο τον τίτλο του «τέλειου»,
αυτό δεν σημαίνει πως και οι άλλοι γύρω μας τον βλέπουν έτσι…
Άλλωστε η «τελειότητα» είναι υποκειμενική.
Κανείς δεν
μπορεί να κρίνει αντικειμενικά το τι είναι απόλυτα ιδανικό για τους άλλους. Αυτό
που κάποιος θεωρεί τέλειο και ιδανικό, για κάποιον άλλο ίσως είναι απλά
αδιάφορο.
Το πόσο «τέλειος» και «ιδανικός» είναι ένας άνθρωπος,
εξαρτάται από το τι θεωρεί ο καθένας σημαντικό… από τα ζητούμενα και τα
δεδομένα του… από όλα εκείνα τα στοιχεία που ο καθένας μας έχει μέσα του ως «μονάδα
μέτρησης της τελειότητας»…
Στοιχεία που οι άλλοι εκπέμπουν σε μας…
Η αύρα...
Το βλέμμα…
Οι κινήσεις του σώματος…
Η οξύτητα του πνεύματος…
Ακόμα και ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων…
Κανείς δεν είναι τέλειος… μα εν δυνάμει όλοι είναι…
Όμως όσες ατέλειες κι αν έχει κανείς… όσα ελαττώματα κι
αν κρύβει ο χαρακτήρας του… εκείνος που θα του δώσει τον τίτλο του «τέλειου»,
αυτά δεν τα βλέπει… γιατί όλα τα άλλα υπερισχύουν… και όλα αυτά τα στοιχεία που
έχει στο μυαλό του ως ιδανικά είναι αρκετά ώστε να σβήσουν όλα τα αρνητικά…
Κι όταν κάποιος έχει βρει αυτό που ζητάει… κι όταν όλα τα
στοιχεία τον έχουν οδηγήσει στον «τέλειο» άνθρωπο…
τότε δύσκολα θα ρίξει τον
πήχη των ιδανικών που έχει στο μυαλό του…
δύσκολα θα αποδεχτεί κάτι λιγότερο
από αυτό που στ’ αλήθεια ψάχνει…
μα ακόμα πιο δύσκολα θα απομυθοποιήσει κανείς αυτόν που
έχει μέσα του ως τέλειο…
Κι όταν ένας άνθρωπος καταφέρει να κατακτήσει μέσα μας τη
θέση της τελειότητας… τότε ότι κι αν γίνει… δύσκολα θα φύγει από κει…
Κι ίσως τελικά… το πόσο «τέλειος» και «ιδανικός» είναι
ένας άνθρωπος, εξαρτάται μόνο από τα μάτια που τον κοιτάνε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου