Ανεπιθύμητοι επισκέπτες…;

Και συμβαίνει καμιά φορά… να είμαστε εμείς οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες… κι απλά να μην το καταλαβαίνουμε…

Άλλωστε όταν πηγαίνεις απρόσκλητος κάπου… δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος εάν η παρουσία σου εκεί θα είναι επιθυμητή… ακόμα κι αν σε υποδέχονται ευχάριστα… πως μπορείς να ξέρεις αν χαίρονται στ’ αλήθεια ή αν απλά συμπεριφέρονται ευγενικά μέχρι να καταλάβεις πως πρέπει να φύγεις…;

Κι όμως… αρκεί ίσως μια στιγμή για να το καταλάβεις… μια μικρή ανεπαίσθητη κίνηση… που σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως ίσως δεν είσαι τόσο επιθυμητός όσο νόμιζες τελικά…

Σπάνια κάποιος θα στο πει ευθέως… κι ίσως από ευγένεια να μην στο δείξει κιόλας… μα σίγουρα θα έχει την ελπίδα μέσα του πως θα καταλάβεις μόνος σου ότι ήρθε η ώρα να φύγεις…

Κι όταν είσαι κάπου ανεπιθύμητος… αργά ή γρήγορα, το καταλαβαίνεις… το ίδιο κι όταν είσαι επιθυμητός… 

Συνήθως όσοι επιθυμούν την παρουσία σου… είναι εκείνοι που την επιδιώκουν… την ζητάνε… όσο ζητάς κι εσύ τη δική τους…

Όταν όμως σε ανέχονται, απλά επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή… πρέπει τότε να είσαι σε θέση να το καταλαβαίνεις και να έχεις τουλάχιστον την διακριτικότητα να φεύγεις απ’ όπου έχεις νιώσει πως είσαι βάρος… να μάθεις να φεύγεις απ’ όπου οι άνθρωποι κάνουν υπομονή μέχρι απλά να εξαφανιστείς…

Μάθε να φεύγεις…. Πριν σε διώξουν….

Γιατί όταν νιώσεις πως κάτι γύρω σου δεν πάει καλά… ίσως τελικά έχεις δίκιο… το ένστικτο συνήθως δεν κάνει λάθος… μα ακόμα κι αν κάνει λάθος καμιά φορά…  θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα το μάθουμε…