Μετά από πολλή σκέψη… συμπεραίνω πως τελικά, όσοι δεν
«σκέφτονται» ποτέ… όσοι δεν αναλύουν συνεχώς τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή
τους και απλά τα δέχονται… τα ζουν… όπως κι αν είναι, ευχάριστα ή
δυσάρεστα, μόνο αυτοί είναι πραγματικά
ελεύθεροι…
Είναι ελεύθεροι να νιώσουν την ευτυχία ή τη δυστυχία που
προκύπτει από την κατάσταση που βιώνουν εκείνη τη δεδομένη στιγμή…
χωρίς να
«σκεφτούν» πως συνέβη… πως προέκυψε… τι προηγήθηκε ή τι θα επακολουθήσει στην
πορεία… ποιες θα είναι οι συνέπειες ή ποιο θα είναι το μέλλον μετά από αυτό που
συνέβη…
Είναι ελεύθεροι γιατί απλά ζουν την κάθε στιγμή όπως ακριβώς
είναι… κι ότι κι αν έχει προηγηθεί, το έχουν ζήσει με τον ίδιο τρόπο… κι ότι κι
αν συμβεί μετά από αυτό, με τον ίδιο τρόπο θα το ζήσουν… απλά θα το ζήσουν… με
όλα τα συναισθήματα που μπορεί να τους προκαλέσει η κάθε κατάσταση…
Χαρά, λύπη,
θυμό, ντροπή, συγκίνηση, ενθουσιασμό… εκείνοι απλά θα το βιώσουν στο έπακρο…
χωρίς σκέψη… χωρίς πολύ ανάλυση… χωρίς ερωτήματα που δεν καταλήγουν ποτέ σε
βέβαιο αποτέλεσμα…
Όλοι οι άλλοι… εκείνοι που συνεχώς «σκέφτονται»… όσοι
αναλύουν ασταμάτητα το κάθε τι… όσοι βασανίζουν το μυαλό τους με σκέψεις και
αναλύσεις όλων όσων συμβαίνουν στη ζωή τους… όλοι αυτοί… δεν θα ελευθερωθούν
ποτέ… θα είναι πάντα δέσμιοι των ίδιων τους των σκέψεων…
Αιχμάλωτοι όλων αυτών των αναλύσεων, που δεν τους αφήνουν να
βιώσουν την κάθε στιγμή… όπως ακριβώς προκύπτει… με ότι συναισθήματα κι αν
προκαλεί… όσο έντονα κι αν είναι… όση ευτυχία μπορεί κανείς να νιώσει… όσο πόνο
μπορεί κανείς να αντέξει…
Υπάρχουν φορές που όσα συναισθήματα κι αν έχουμε μέσα μας…
τα τυλίγουμε περίτεχνα… τα κρύβουμε ακόμα κι από τον ίδιο μας τον εαυτό… από
την ανασφάλεια της κριτικής όλων των άλλων…
μα είναι θλιβερή
εκείνη η στιγμή που ο καθένας μας συνειδητοποιεί πως είχε την ευκαιρία να ζήσει
μια έντονη στιγμή… να την βιώσει αληθινά… κι αντί για αυτό απλά την κοιτάξαμε
να περνάει από μπροστά μας… κι ότι νιώσαμε το πνίξαμε για να μην φανούμε
αδύναμοι… ανώριμοι… ευαίσθητοι… ευσυγκίνητοι…
Μετά από πολλή σκέψη… συμπεραίνω πως τελικά, για να είναι
κανείς πραγματικά ελεύθερος το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να ενθουσιάζεται
όπως ενθουσιάζονται τα μικρά παιδιά… και να κλαίει όπως κλαίνε εκείνα… μόνο
ζώντας τόσο έντονα και δυνατά όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας…
Ακομπλεξάριστα…
χωρίς τον κρυφό φόβο της κριτικής…
μόνο τότε θα μπορούμε να πούμε πως ζήσαμε
τελικά… μια ζωή έντονη και πέρα για πέρα αληθινή…
Όλες οι στιγμές στη ζωή μας είναι μοναδικές… είναι οι
ευκαιρίες που έχουμε για να ζήσουμε μια
αξέχαστη ζωή… όσο πιο έντονα βιώσουμε όλες αυτές τις στιγμές… τόσο πιο όμορφη
θα μοιάζει στα μάτια μας η ζωή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου