Ακατανόητη και παρεξηγημένη λέξη η μοναξιά… ακούγοντας την
μπερδεύεσαι…
Ίσως οι άνθρωποι που την χρησιμοποιούν δεν την εκτιμούν όσο
θα έπρεπε… ίσως χρησιμοποιώντας την φαίνονται αχάριστοι , εγωιστές ή απλά απελπισμένοι…
Κι οι περισσότεροι θα σου πουν πως νιώθουν μόνοι… ακόμα κι
αν στην πραγματικότητα δεν είναι… κι οι πιο πολλοί από όσους ακούς να λένε πως
είναι μόνοι, αλήθεια το πιστεύουν πως είναι… κι ίσως αυτή η εσωτερική μοναξιά
που βιώνουν κάποιοι άνθρωποι, να είναι η χειρότερη μορφή της μοναξιάς που θα
μπορούσε κανείς να νιώσει…
Μα βλέπεις και κάποιους άλλους… που είναι στ’ αλήθεια μόνοι…
μα αντί να αισθάνονται μόνοι… νιώθουν πλήρεις… γεμάτοι από ζωή…
Στ’ αλήθεια παράλογο… μα όχι περισσότερο από την ίδια την
φύση του ανθρώπου…
Γιατί η πολύπλοκη φύση του ανθρώπου, έχει ανάγκη τόσο από
συντροφικότητα… όσο κι από μοναξιά…
Κι όσοι δεν αντέχουν να μείνουν για λίγο μόνοι με τον εαυτό
τους… ποτέ δεν θα καταφέρουν να μείνουν για πολύ με κάποιον άλλο.
Για πολλούς η μοναξιά, είναι ένας μόνιμος φόβος… ίσως ο
χειρότερος όλων…
Μα για άλλους η μοναξιά είναι ευκαιρία…
Ευκαιρία ανασυγκρότησης…
Ευκαιρία προσωπικής εξέλιξης…
Ευκαιρία για νέες συναντήσεις…
Ευκαιρία για επιτυχία…
Κι όσοι αντιμετωπίζουν την μοναξιά σαν φόβο… πάντα θα
φοβούνται…
Κι όσοι φοβούνται τον εαυτό τους... ταυτόχρονα δεν τον
εμπιστεύονται…
Μα όταν δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου… πώς να
εμπιστευτείς τους άλλους;
Κι αν στη ζωή σου δεν εμπιστευτείς ποτέ κανέναν… πως έχεις
την απαίτηση να μην είσαι μόνος;
Αν όμως καθίσει κανείς και σκεφτεί λογικά… θα δει πως στην
πραγματικότητα η μοναξιά δεν υπάρχει…
Και δεν μπορεί να υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας…
όλοι έχουμε ανθρώπους γύρω μας… φίλους… συγγενείς… σύντροφο… γείτονες… ακόμα
και οι εντελώς άγνωστοι σε μας άνθρωποι… ακόμα κι αυτοί γύρω μας είναι … όταν σε
περιτριγυρίζουν τόσοι άνθρωποι… δεν μπορεί να είσαι μόνος…
Γιατί όταν έχεις έστω και έναν άνθρωπο δίπλα σου στον οποίο
μπορείς να εκφράσεις δυνατά τις σκέψεις σου… ακόμα κι αν αυτός είναι κάποιος
άγνωστος που γνώρισες μόλις τώρα, μα νιώθεις σαν να τον ξέρεις χρόνια… τότε δεν
είσαι μόνος…
Ίσως η μοναξιά είναι απλά μια ακόμα λέξη για να χαρακτηρίσει
κανείς ένα αρνητικό συναίσθημα… μα η μοναξιά είναι από μόνη της ένα συναίσθημα,
όπως όλα τα άλλα… και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται…
Όταν αντιμετωπίσεις την μοναξιά όπως ακριβώς πρέπει, θα
διαπιστώσεις πως τελικά δεν είναι ένα αρνητικό συναίσθημα…
μα είναι ίσως το πιο
ευεργετικό συναίσθημα που υπάρχει…
η σημαντικότερη κατάσταση που μπορεί κανείς
να βιώσει… όταν καταφέρνει να ενώσει το μυαλό με το σώμα… κι αυτό μόνο οι
στιγμές μοναξιάς στο χαρίζουν…
Η μοναξιά είναι κίνητρο… το κίνητρο που βοηθάει τον καθένα
μας να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του… κι όταν εμπιστεύεσαι τον εαυτό
σου, τότε σίγουρα θα υπάρξει και κάποιος άλλος να εμπιστευτείς...
Κι όποιος φοβάται την μοναξιά… τελικά μόνο τον εαυτό του
φοβάται…
Μα όταν έχεις στο πλευρό σου... μόνιμο σύντροφο τον εαυτό σου…
τότε ποτέ δεν θα είσαι μα ούτε θα νιώσεις μόνος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου