Κατά λάθος… λάθη…

 Τα ' χω βάλει με τα λάθη… ίσως γιατί όλοι κάνουμε λάθη…

Κάποια γίνονται άθελα μας, καθώς παρασυρόμαστε από τον παρορμητισμό που έχει ο καθένας μέσα του σε όποιο βαθμό… κάποια άλλα όμως λάθη, γίνονται συνειδητά… και σχεδόν πάντα επίτηδες… λάθη επί σκοπού…

Το πότε και το που θα κάνει λάθος καθένας από μας, δεν το ξέρει κανείς με απόλυτη ακρίβεια… εκτός κι αν κάποιος έχει υπολογίσει καλά το πότε και γιατί θα πράξει με λάθος τρόπο…

Υπάρχουν κι αυτοί που δεν επιδιώκουν ποτέ τα λάθη… και πάντα υπολογίζουν τις κινήσεις τους τόσο προσεγμένα, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ούτε στον εαυτό τους να σφάλλει… ακόμα όμως κι αυτοί, ίσως κάποια στιγμή δεν κάνουν σωστούς υπολογισμούς… όμως αυτού του τύπου τους ανθρώπους δεν μπορείς ποτέ να τους κατηγορήσεις πως έσφαλλαν με την θέληση τους… δεν μπορείς ποτέ να πεις πως έσφαλλαν επίτηδες για να σε βλάψουν ή για να πετύχουν το σκοπό τους…

Κι είναι κρίμα να μην υπάρχουν μόνο τέτοιοι άνθρωποι… όχι οι τελειομανείς… όχι οι άψογοι… αλλά οι αληθινοί… που πράττουν σωστά, έχοντας απόλυτη συναίσθηση των πράξεων τους χωρίς να προσπαθούν να πετύχουν με κάθε μέσο αυτό που εκείνοι επιθυμούν… 

Γιατί στην άλλη πλευρά του νομίσματος, υπάρχουν κι οι άλλοι… εκείνοι που με κάθε τρόπο πασχίζουν να πετύχουν ότι βάλουν στο μυαλό τους… με κάθε κόστος… κι ας ξέρουν πως θα κάνουν λάθος, το κάνουν εσκεμμένα πολλές φορές… κι ακόμα κι αν έχουν υπολογίσει πολύ σωστά το λάθος που θα κάνουν… συνήθως δεν έχουν υπολογίσει σωστά τις συνέπειες που θα προκύψουν από το λάθος τους…

Κι όταν εσύ βρίσκεσαι στη θέση του αποδέκτη αυτού του υποτιθέμενου λάθους, εκείνου που κάποιος έκανε συνειδητά για να προκαλέσει την αντοχή σου σε οποιαδήποτε κατάσταση… πως είναι δυνατόν να καταφέρει ο ίδιος που το προκάλεσε να σε πείσει πως έγινε κατά λάθος, εφόσον είσαι σε θέση να διακρίνεις πως ότι συνέβη, συνέβη εσκεμμένα…

Γιατί υπάρχουν φορές που ένα λάθος… ίσως μικρό… μηδαμινό… που οι περισσότεροι δεν θα σπουδαιολογούσαν… εσύ να μπορείς να καταλάβεις πως έγινε συνειδητά εις βάρος σου για κάποιο, ίσως ακατανόητο κατά τα άλλα, λόγο… και το εκλαμβάνεις ως μια μεγάλη προσβολή στο πρόσωπο σου ή ένα ανεπανόρθωτο σφάλμα που στάθηκε ικανό να σε βλάψει...

Και τότε… αφού σκέφτεσαι ξανά και ξανά τι έχει συμβεί, προσπαθώντας ταυτόχρονα να καταλάβεις και το γιατί, φτάνεις τελικά να αναρωτιέσαι αν ο «τρελός» της υπόθεσης είσαι εσύ ή μήπως είναι «τρελοί» όλοι οι άλλοι γύρω σου…;

Όμως αυτά τα «επί σκοπού λάθη» γι’ αυτό το λόγο γίνονται συνήθως… για να μας μπερδεύουν… είναι τόσο οφθαλμοφανές πως έγιναν επίτηδες ενώ ταυτόχρονα σου το παρουσιάζουν σαν μια απλή απερισκεψία για να το καλύψουν… κι όμως αυτός που πράττει με αυτόν τον τρόπο, θέλει να κάνει το συγκεκριμένο λάθος… για δικούς του λόγους…

Ίσως το κάνει γιατί θέλει να αποδείξει κάτι… ίσως για να βγάλει κάποιο συμπέρασμα… ίσως απλά για να κερδίσει τις εντυπώσεις… ή ακόμα για δώσει τέλος σε μια κατάσταση που τον ταλαιπωρεί καιρό και μην έχοντας πολλά περιθώρια επέλεξε να κάνει ένα λάθος που θα γίνει η αφορμή για το τέλος της… ίσως τελικά για να δοκιμάσει τις αντοχές μας… 

Όταν όμως κάποιος βάζει τον εαυτό του στη διαδικασία να λειτουργήσει με λάθος τρόπο συνειδητά, τι είναι αυτό, που τον οδηγεί μετά στο να θέλει να μας πείσει πως δεν το ήθελε και πως αυτό που έγινε ήταν μια παρορμητική ενέργεια… πως αυτό που έγινε… έγινε κατά λάθος… ποιος είναι τελικά ο «τρελός»;

Οι συνέπειες…

…αυτές οι συνέπειες που δεν υπολόγισε το μέγεθος τους πριν πράξει… εκείνες είναι που τον κάνουν να μετανιώνει για ότι έκανε και να παλεύει με κάθε τρόπο πια να αντιστρέψει τα γεγονότα… με ότι δικαιολογία μπορεί να σκεφτεί για να μας πείσει πως δεν ήθελε να κάνει ότι έκανε… πως δεν το έκανε επίτηδες… πως δεν ήθελε να μας βλάψει… ακόμα και πως έπραξε με τέτοιο τρόπο για το καλό μας…

Οι συνέπειες όμως που έχουν τα λάθη που κάνουμε, κατά λάθος ή επίτηδες, καμιά φορά δεν είναι αυτές που είχαμε υπολογίσει…

Κάποιες διορθώνονται με μια συγγνώμη… κάποιες έμπρακτα ώστε να αποδείξουμε πως ότι κάναμε, το κάναμε άθελα μας και ότι έχουμε αλήθεια μετανιώσει γι’ αυτό… και κάποιες άλλες από αυτές τις συνέπειες, δεν διορθώνονται ποτέ. Γιατί όταν γίνεται κάτι ασυναίσθητα και ανυπολόγιστα, ίσως κάποια στιγμή να συγχωρεθεί. Όταν όμως συμβεί κάτι ηθελημένα και αυτό γίνει αντιληπτό, ακόμα κι αν οι συνέπειες αυτού του λάθους είναι ανεπαίσθητες… το γεγονός και μόνο πως αυτό το λάθος έγινε επίτηδες, είναι πολύ πιθανό να μείνει ασυγχώρητο…

Όταν κάποιος πράττει λανθασμένα και ταυτόχρονα συνειδητά εις βάρος σου κι ενώ το ξέρεις, εκείνος καταφέρνει να σε πείσει για το αντίθετο… είναι δικό σου θέμα…

Το αν θα συγχωρήσεις μια τέτοια συμπεριφορά, από όπου κι αν προέρχεται… πάλι δικό σου θέμα είναι…

Να θυμάσαι όμως πως…

Το να δοκιμάζεις τον εαυτό σου… τις αντοχές σου… κάνοντας λάθη που δεν έχουν επιπτώσεις στους άλλους… είναι δικαίωμα σου… είναι αναφαίρετο και προσωπικό δικαίωμα του καθενός…

Το να δοκιμάζεις όμως τις αντοχές κάποιου άλλου κάνοντας λάθη επί σκοπού, είτε θέλοντας να τον βλάψεις… ή ακόμα κι αν θέλεις κάποιο σκοπό να πετύχεις… αυτό κάθε άλλο παρά δικαίωμα σου είναι…