Ενδιάμεσα στάδια...

Όλοι μιλούν για τον έρωτα...
Θέμα φλέγον για όλη σχεδόν την ανθρωπότητα...
Υπάρχει άραγε κανείς που να μην τον έχει ποτέ απασχολήσει το θέμα του έρωτα ή να μην έχει μπει ποτέ στη διαδικασία αναζήτησης του άλλου μισού του;
Όλοι - κάπως - κάποτε - μιλούν για τον έρωτα...

Μα το έχεις προσέξει αλήθεια, πως οι περισσότεροι μιλούν για την αρχή ή το τέλος του;

Κάνεις δεν αναφέρεται στο ενδιάμεσο...
Κάνεις δεν μιλά για τον έρωτα όταν βιώνει τον έρωτα ...

Μόνο όταν το πάθος ξυπνά στην αρχή, τότε οι άνθρωποι τον υμνούν... 
Τότε που αγωνίζονται για να τον κατακτήσουν και να εξασφαλίσουν αυτή την όμορφη συναισθηματική ασφάλεια που τους προσφέρει...κι έπειτα...όταν ο έρωτας φτάσει προς το τέλος, όταν ο φόβος μήπως χαθεί αυτή η μέχρι πρότινος ευτυχία, τότε πάλι θυμούνται να τον θρηνήσουν και να αγωνιστούν να κρατήσουν αυτό που φοβούνται πως, χάνοντας το, ίσως δεν θα ξαναβρούν...

Για το ενδιάμεσο, σπάνια μιλά κανείς...
Κι όταν μιλά, συνήθως εστιάζει στις όποιες αρνητικές καταστάσεις προκύπτουν ή αναφέρει μόνο όσα ελαττώματα τον ενοχλούν στον/στην σύντροφο του.
Εκείνο το ενδιάμεσο, όμως, με τις όμορφες, τις εύκολες αλλά και τις δύσκολες στιγμές...
Το ενδιάμεσο με την απλότητα και την ηρεμία...
Το ενδιάμεσο με τους τσακωμούς και τις εντάσεις, που καταλήγουν σε αγκαλιές και φιλιά...
Τις εσωτερικές εκρήξεις που βιώνουν οι άνθρωποι ζώντας αυτό το υπέροχο ενδιάμεσο...
Κανείς σχεδόν πότε δεν μιλά γι' αυτό το διάστημα.

Στίχοι...ποιήματα...γραπτά... υμνούν πάντα την έναρξη του έρωτα...ή θρηνούν στο τέλος αναπολώντας τις αναμνήσεις αυτού του ενδιάμεσου διαστήματος που μεσολάβησε στις ζωές δυο ανθρώπων.
Λίγους θα ακούσεις να υμνούν τον έρωτα την στιγμή που τον βιώνουν.. σαν να προσπαθούν να προφυλάξουν αυτό το υπέροχο συναίσθημα από την φθορά του κόσμου...σαν από φόβο μήπως χαθεί αυτό που ζουν αν μιλήσουν για αυτό... φοβούνται ίσως,πως αν δεν κρατήσουν αυτές τις στιγμές μυστικές, το πάθος θα ξεφουσκώσει και θα φύγει γρήγορα...

Ή μήπως τελικά οι άνθρωποι δεν μιλούν για το ενδιάμεσο κομμάτι του έρωτα γιατί το θεωρούν απλά δεδομένο;

Ένα δεδομένο που συνεχώς τους δημιουργεί προβλήματα, όπως πολλοί συνηθίζουν να διατυμπανίζουν;
 
Μήπως το πάθος της κατάκτησης και ο φόβος της απώλειας είναι πιο δυνατά από την όποια συναισθηματική ασφάλεια που σου προσφέρει μια σχέση που έχει πια στεριώσει;

Κι ίσως από φόβο οι άνθρωποι αποφεύγουν να μιλούν για την ευτυχία τους...από φόβο μήπως ξαφνικά ο έρωτας χαθεί...

Κι ίσως πάλι να έχει μια δόση αλήθειας πως κάποιοι άνθρωποι τα δεδομένα ποτέ δεν τα εκτιμούν...εκτός αν κινδυνεύουν να τα χάσουν ή όταν διεκδικούν με στόχο να τα κερδίσουν...

Άνθρωποι είναι αυτοί, θα μου πεις...
Παίζεις μαζί τους;