Έκφραση συναισθημάτων: δύναμη ή αδυναμία;

Υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν αναπτύξει τόσο τον αυτοέλεγχο τους, που δεν μπορεί κάνεις να προβλέψει τα συναισθήματα τους.

Πατάνε γερά στο έδαφος. 
Δεν επηρεάζονται από τίποτα και κανέναν.
Έχουν μάθει να μην κυριεύονται από τα συναισθήματα τους και φυσικά να μην παραδίδονται, υποκύπτοντας σ' αυτα.
Ποτέ δεν ξέρεις τι αισθάνονται, γιατί πολύ απλά δεν στο δείχνουν.

Κι όμως...ξέρουν να αγαπούν μ' έναν τρόπο δικό τους...κι ας μην το δείχνουν. Αισθάνονται...έντονα, βαθιά και δυνατά...μα είναι για αυτούς η προστασία του εαυτού τους πιο σημαντική από κάθε συναίσθημα.

Εγωιστές θα τους πουν πολλοί...αδιάφορους ή απαθείς θα ακούσεις άλλους να τους χαρακτηρίζουν...
Μα ίσως βιαστικά βγάζουν κι αυτοί που κρίνουν τέτοια συμπεράσματα...ίσως...

Λένε πως όσοι εκφράζονται είναι πιο δυνατοί από εκείνους που σιωπούν....μα είναι άραγε αλήθεια;

Μήπως η έντονη εκφραστικότητα είναι ενδειξη αδυναμίας τελικά;
Σκέψου...

Το να δηλώνεις έντονα, με σθένος τα συναισθήματα σου πολλές φορές είναι ένδειξη αδυναμίας...κι ίσως καμιά φορά δεν αισθάνεσαι τόσο δυνατα όσα εκφράζεις "υψώνοντας" την φωνή σου....
Μα το να νιώθεις μέσα σου έντονα τα συναισθήματα κι ας μην τα εκδηλώνεις σε κάθε ευκαιρία, μπορεί τελικά να' ναι σημάδι τεράστιας εσωτερικής δύναμης σε κάποιες περιπτώσεις...γιατί υπάρχουν καταστάσεις που η αυτοσυγκράτηση αποτελεί την μεγαλύτερη ένδειξη δύναμης.

Η εκφραστικότητα δίνει ισχύ σ' έναν άνθρωπο όταν χρησιμοποιείται για τις ανάγκες της αποτελεσματικής επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους... το να είναι κανείς εκφραστικός, άλλωστε, σημαίνει ότι κατέχει την τέχνη του να επικοινωνεί αποτελεσματικά με άλλους ανθρώπους, ώστε να γίνεται κατανοητός αλλά και να μπορεί να κατανοεί τα λεγόμενα των άλλων...

Τι γίνεται όμως όταν εξαιτίας της εκφραστικότητας μπαίνεις στην διαδικασία της αυτοαποκάλυψης;

Τότε, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές αποδυναμώνεσαι, χωρίς πάντα να το αντιλαμβάνεσαι, ενώ ταυτόχρονα απογοητεύεσαι και πληγώνεσαι όταν συναντάς "ανθρώπινους τοίχους" στον δρόμο σου...

Όμως, στην ανθρώπινη φύση, δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο μόνο....η ανθρώπινη φύση είναι πολυδιάστατη και κυρίως περίπλοκη.
Κάθε άνθρωπος έχει συναισθήματα και φυσικά δικό τρόπο να τα εκφράζει ή να μην τα εκφράζει...
Κάθε άνθρωπος έχει τις πληγές και τα βιώματα του, από τα οποία έχει διαμορφώσει τον τρόπο με τον όποιο θα επιλέξει να εκφράζεται...ή να μην εκφράζεται... 
Άλλωστε το σώμα πάντα θα μιλά, ακόμα κι αν δεν βγαίνουν ήχοι από το στόμα...

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα αναφαίρετο να κρατά τις αντιστάσεις του απέναντι στις καταστάσεις που συμβαίνουν και να διατηρεί τις αποστάσεις του από ότι τον πληγώνει ή ότι διαταράσσει την ψυχική του ηρεμία.

Ίσως οι πληγές που έχει ένας άνθρωπος μέσα του δεν του επιτρέπουν πια να εκφραστεί...
Ίσως ο φόβος μην συμβούν ξανά άσχημες καταστάσεις στη ζωή του τον σταματούν...
Ίσως όσες φορές εκφράστηκε με ενθουσιασμό "την πάτησε" στο τέλος ή στην τελική αυτός είναι ο δικός του τρόπος...έτσι απλά, χωρίς καμία δεύτερη σκέψη ή δικαιολογία πίσω από αυτό.

Έτσι, ακόμα κι αν κάποιοι άνθρωποι σε αφήνουν με την απορία για την ύπαρξη ή όχι έντονων συναισθημάτων μέσα τους, δημιουργώντας σου την εντύπωση πως είναι πλάσματα που κοιτούν μονάχα τον εαυτό τους κατευθυνόμενοι από τον εγωισμό τους... απλά ξανασκέψου του...

Δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου να δει πιο καθαρά τον άνθρωπο που έχει απέναντι του... 
Ξεκινά να παρατηρείς πριν βγάλεις τα συμπεράσματα σου βιαστικά για κάθε άνθρωπο που συμπεριφέρεται λίγο πιο αδιάφορα...λίγο πιο εγωιστικά...λίγο πιο συνεσταλμένα από ότι εσύ περιμένεις.

Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση άλλωστε...
Δέξου το!

Μάθε να αντιλαμβάνεσαι ποτέ κάποιος σ' αγαπά κι ας μην στο δείχνει....και ποτέ κάποιος σου δείχνει πως σ' αγαπά....χωρίς να το αισθάνεται....

Στο βλέμμα και στις πράξεις βρίσκεται η ουσία... γι' αυτό δώσε σημασία σ' ότι έχει σημασία....