Γιατί η πρώτη σκέψη των εφήβων είναι η αποδοχή από το αντίθετο φύλο;
Πόση ισχύ έχει τελικά αυτό το συναίσθημα στους ανθρώπους;
Κάθε άνθρωπος από την εφηβεία του, ίσως και νωρίτερα, ξεκινά να ψάχνει τον έρωτα αφήνοντας στην άκρη οτιδήποτε άλλο σημαντικό κι αν είχε ως εκείνη τη στιγμή στη ζωή του.
Θολώνει.
Χάνεται.
Μαγεύεται όταν συναντά τον έρωτα για πρώτη φορά.
Περίεργο αλήθεια.
Κάτι τόσο πρωτόγνωρο και ταυτόχρονα υπέροχο συμβαίνει με τον έρωτα.
Σε βγάζει από τον εαυτό σου.
Σε προκαλεί να δοκιμάσεις τα όρια σου.
Σε κάνει να τα ξεπεράσεις.
Ζεις κι αναπνέεις μόνο για αυτό.
Μαγικό, πραγματικά, αυτό το συναίσθημα.
Τον συναντάς κι αλλάζει ξαφνικά η κοσμοθεωρία σου...
Πιάνεις τον εαυτό σου να μιλά και να πράττει εντελώς διαφορετικά, συγκριτικά με την εποχή που ακόμα ο έρωτας σου κι εσύ δεν είχατε ακόμα συναντηθεί...
Πρόσεχε όμως...
Καθώς, κάπου εδώ ελοχεύει ο κίνδυνος να πέσεις στην παγίδα πριν καλά-καλά να προλάβεις να το αντιληφθείς.
Από τι κινδυνεύεις, αναρωτιέσαι....
Μα από το να χάσεις τον εαυτό σου φυσικά!
Κι αξίζει άραγε ένας έρωτας, τόσο μεγάλο τίμημα;
Αξίζει να χάνει κανείς τον εαυτό του μέσα στον έρωτα, από την στιγμή που ο άλλος αυτόν τον εαυτό γνώρισε και αυτόν ερωτεύτηκε;
Αξίζει να προσποιηθείς κάτι άλλο από αυτό που είσαι για να κρατήσεις έναν άνθρωπο;
Όσο δυνατό κι αν είναι αυτό που αισθάνεσαι, όσο κι αν ο ενθουσιασμός έχει πλημμυρίσει τον εσωτερικό σου κόσμο, όσο κι αν αισθάνεσαι πως πετάς στα σύννεφα από ευτυχία....
το νου σου μην προσγειωθείς απότομα....
γιατί η πτώση δεν είναι πάντα ομαλή....δυστυχώς κάποιες φορές σου αφήνει βαθιές και ανεπανόρθωτες πληγές...
Να θυμάσαι πως όταν ένας έρωτας αξίζει, τότε σου επιτρέπει να είσαι ακριβώς αυτό που είσαι. Δεν σου επιβάλλει να αλλάξεις, ούτε σου υπαγορεύει πως να γίνεις για να μείνει δίπλα σου!
Και αυτό είναι δεδομένο!
Να είσαι εσύ!
Να είσαι εσύ για σένα, αλλά και για τον άνθρωπο που ξύπνησε μέσα σου το πιο όμορφο και δυνατό συναίσθημα στον κόσμο... τον έρωτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου