Άμυνες…

Ανθρώπινες σχέσεις… σαν να λέμε: εμπόλεμη ζώνη…

Δεν είναι τυχαίο που τα ρήματα «επιτίθομαι» και «αμύνομαι» χρησιμοποιούνται συχνά όταν θέλουμε να περιγράψουμε ένα περιστατικό ανάμεσα σε ανθρώπους.

Έτσι λοιπόν, κάθε άνθρωπος, που για οποιονδήποτε λόγο αισθάνεται «απειλή» θα νιώσει αστραπιαία την ανάγκη να «αμυνθεί», κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Είναι θέμα προσωπικό το πως θα επιλέξει κανείς να αμυνθεί για να προστατεύσει τον εαυτό του ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνει.

Καθένας μας έχει τα δικά του όρια… τις δικές του άμυνες… τα δικά του «κλειδιά»…
Μα ακόμα κι η επίθεση, μορφή άμυνας είναι… αυτό να το κρατήσεις στο μυαλό σου…

Κανείς όμως δεν γεννήθηκε έχοντας απόλυτη γνώση των ορίων του. Όλοι ανεξαιρέτως εκπαιδευόμαστε και μαθαίνουμε τα όρια, τις αντοχές και τις δυνάμεις μας σε όλη την διάρκεια της ζωής μας βασισμένοι στις εκάστοτε εμπειρίες μας.

Με τον ίδιο τρόπο καλλιεργούνται μέσα μας και οι άμυνες που θωρακίζουν σταδιακά των εαυτό μας και μας προστατεύουν από οποιαδήποτε κατάσταση μέσω της οποίας νιώθουμε εκτεθειμένοι.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που βλέπουμε ανθρώπους γύρω μας κλειδωμένους και λιγομίλητους κάποιες φορές…

Απόμακρους ή δοτικούς…

Ενθουσιώδεις ή συγκρατημένους,

Ευέξαπτους, κυνικούς ή λάτρεις του αυτοσαρκασμού.

Καθένας βάσει των εμπειριών και των προσωπικών του βιωμάτων δημιουργεί τους τρόπους με τους οποίους ο ίδιος μπορεί να «αμυνθεί» και να αντιμετωπίσει τόσο τον εαυτό του όσο και τους ανθρώπους γύρω του.

Γι’ αυτό, μάθε στον εαυτό σου να "διαβάζει" πίσω από αυτό που βλέπει ή ακούει.

Μάθε να διακρίνεις την αλήθεια του κάθε ανθρώπου πριν κρίνεις αρνητικά την συμπεριφορά του.

Εφάρμοσε τον κανόνα της «σιωπηλής διακριτικότητας» σεβόμενος το δικαίωμα του άλλου στην διαφορετικότητα.

Η αντιμετώπιση της κάθε κατάστασης διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι προσωπική υπόθεση ο τρόπος που θα αποφασίσει να αμυνθεί ή να εκτεθεί κάθε άνθρωπος απέναντι στους αόρατους ή ορατούς κινδύνους που του επιφυλάσσει η ζωή.

Ο κόσμος άλλωστε δεν θα γίνει καλύτερος αν εσύ καταδικάσεις μια μη οικεία σε σένα συμπεριφορά.

Ο κόσμος έχει πιθανότητες να καλυτερεύσει, αν οι άνθρωποι αρχίζουν να κατανοούν και να αποδέχονται τους άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν μαζί τους.

Άλλωστε σκέφτηκες ποτέ, πως όταν γίνεσαι αποδέκτης μιας αμυντικής συμπεριφοράς, τότε πιθανόν ο άλλος αισθάνεται για κάποιο λόγο πως εσύ του "επιτίθεσαι" και πως κατά κάποιον τρόπο "απειλείται" από σένα;

Όταν ένας άνθρωπος υψώνει το προσωπικό τείχος προστασίας του εαυτού του απέναντι μας, προφανώς εμείς οι ίδιοι κάνουμε κάτι που τον φοβίζει.

Την δική σου συμπεριφορά οφείλεις να αλλάξεις, αν επιθυμείς κι άλλοι να σε πλησιάζουν χωρίς φόβο και ανασφάλεια.

Καθένας από τον εαυτό του ξεκινά…και στον εαυτό του καταλήγει...

Δική σου είναι η ευθύνη να βελτιώσεις τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους.

Δική σου ευθύνη είναι ο τρόπος που θα συμπεριφερθείς στους άλλους.

Κι άμυνες που θα αναπτύξεις ως άνθρωπος από σένα εξαρτώνται.

Μα όσο κανείς δεν αλλάζει, όσο κανείς τα λάθη του δεν βλέπει, τόσο οι ανθρώπινες σχέσεις θα συνεχίζουν να μοιάζουν με πεδίο μάχης...

Τόσο θα αυξάνονται οι φόβοι κάθε λογής… κι άμυνες θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή μας.

…κι η αιώνια μάχη θα συνεχίζεται, με μόνους ηττημένους όλα τα εμπλεκόμενα μέλη της κάθε σχέσης…