Φταίμε κι οι δυο…

Πόσες φορές αλήθεια έχεις ακούσει ανθρώπους να κατηγορούν τους πρώην συντρόφους τους και να τους επιρρίπτουν όλες τις ευθύνες του χωρισμού τους;

Ίσως έχεις βρεθεί κι εσύ στη θέση του κατήγορου ή του κατηγορούμενου αντίστοιχα…

Μα αλήθεια, πιστεύεις πως για την λήξη μιας σχέσης μπορεί μόνο ο ένας να έχει την αποκλειστικότητα των ευθυνών;

Μην γελιέσαι.

Ακόμα κι αν έχεις την ψευδαίσθηση πως φταίει μόνο ο άλλος επειδή «είπε…» ή «έκανε…» , έχεις αναλογιστεί ποτέ που έφταιξες στ’ αλήθεια εσύ;

Ξέρεις, η μονόπλευρη ανεκτικότητα και η παρατεταμένη σιωπή, καλύπτουν επίσης ένα μεγάλο μέρος των ευθυνών. Καθώς, πράττοντας συγκαταβατικά αποκτάς αυτόματα την συνενοχή σου για την λήξη του παιχνιδιού.

Κι ίσως πράγματι να πιστεύεις πως δεν έχεις ευθύνες για τον χωρισμό σου, επειδή ανέχτηκες, σώπασες και υποχώρησες σε πράγματα που σ’ ενοχλούσαν… μα ίσως τελικά αυτό είναι το δικό σου μερίδιο ευθύνης για τον χωρισμό. 

Καθώς, αν είχες μιλήσει… αν είχες υψώσει το ανάστημα σου όταν ένιωθες πως χρειαζόταν… αν είχες αντιδράσει τις στιγμές που σιωπηλά υποχώρησες… ίσως τώρα τα πράγματα να ήταν διαφορετικά κι απλά να είχες μια υγιή και ισορροπημένη σχέση…

Ίσως όμως και όχι…

Γιατί η ύπαρξη μιας σχέσης δεν εξαρτάται μόνο απ’ τον ένα… ακριβώς όπως και η λήξη της.

Μάθε λοιπόν να αναγνωρίζεις και τα δικά σου λάθη και να προσπαθείς να τα διορθώνεις… κι αν τελικά τίποτα δεν διορθωθεί κι από τις δυο πλευρές, κι η σχέση στο τέλος τερματίσει, τότε «Φταίμε κι οι δυο» να λες και να το λες συνειδητά.

Πάντα να θυμάσαι πως, όποια κατάσταση κι αν έχεις βιώσει μέσα σε μια σχέση, ότι κι αν ακούσεις από άλλα ζευγάρια για τον δικό τους χωρισμό, όσο κι αν φαινομενικά οι ευθύνες μοιάζουν να βαραίνουν την μια μονάχα πλευρά… εσύ να θυμάσαι πως, ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας.

Όταν οι σχέσεις τελειώνουν...όποια κι αν ήταν η αιτία για την φθορά και την λήξη τους, πάντα η ευθύνη ανήκει και στους δυο... ακόμα κι αν τα ποσοστά δεν είναι  ισομοιρασμένα, σίγουρα όμως το 100% δεν ανήκει ποτέ στον ένα.