Απόρριψη ...μία ευκαιρία για αλλαγή!

Οι άνθρωποι που βιώνουν έντονα την απόρριψη από ένα πρόσωπο που λατρεύουν σε μικρή ηλικία τείνουν να ακολουθούν την ίδια συμπεριφορά μεγαλώνοντας....λατρεύουν , θαυμάζουν και "θεοποιούν" όλους εκείνους που στην πορεία, ενδομυχα ίσως, ξέρουν πως, θα τους απορρίψουν ξανά στο τέλος. 

Πως το ξέρουν αναρωτιέσαι... 

Ίσως απλά το διαισθάνονται... 
Ίσως θέλουν να πιστεύουν πως αυτή τη φορά θα γίνουν αποδεκτοί... πως κάποια στιγμή θα πάψουν να αισθάνονται περιττοί, ενοχλητικοι , ..."βάρος" στους άλλους και θα είναι γι' αυτούς απλά μια αληθινή επιθυμία τους... 
Μα πάντα λάθος εκτιμήσεις τείνουν να κάνουν...κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα σε κάθε τέλος...σε κάθε απόρριψη που καλούνται να βιωσουν... αναβιώνοντας ταυτόχρονα κάθε φορά εκείνη την πρώτη φορά που η απόρριψη τους σημάδεψε... 

Ποτε σταματάει αυτό; 
Ποτε γίνονται οι άνθρωποι απόλυτα αποδεκτοί από τους άλλους; 

Ίσως μονάχα όταν βρουν τον πραγματικό εαυτό τους να κατανοήσουν την ουσία της αποδοχής...
Ίσως όταν βρουν τον εαυτό τους, τότε να αρχίσουν να κατανοούν την προσωπική τους αξία. 
Γιατί όταν ένας άνθρωπος γνωρίζει την αξία του , τότε η απόρριψη δεν τον αγγίζει...δεν τον ενοχλεί. 
Άλλωστε, οι άνθρωποι απορρίπτουν ότι δεν τους ταίριαζει, απορρίπτουν ότι δεν επιθυμούν... το ίδιο ακριβώς κάνεις κι εσύ. 

Σκεψου...
Εσύ άραγε όλα γύρω σου τα αποδέχεσαι;

Γι' αυτό είναι σημαντικό οι άνθρωποι να καταλάβουν, πως όταν βιώνουν την απόρριψη δεν χρειάζεται να θλίβονται. 
Δεν σημαίνει απαραίτητα πως έχουν κάτι "στραβό" που δεν αρέσει στους άλλους. 
Μα ακόμα κι αν έχουν, μπορούν μέσω της απόρριψης να το βρουν, να το εντοπίσουν και να το αλλάξουν αν δεν τους αρεσει.

Μάθημα είναι κι η απόρριψη... κι όπως κάθε μάθημα κάτι μας διδάσκει, έτσι οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε κι αυτό.

Κάθε μάθημα είναι ευκαιρία για προσωπική εξέλιξη, για αυτοβελτιωση...
Κάθε πόνος είναι μία μελλοντική λυτρωση, που έρχεται την στιγμή που θα είμαστε έτοιμοι να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς μάθαμε από την εμπειρία που βιωσαμε.. Μαθαίνουμε αρχικά τι μας πόνεσε κι έπειτα μέσα στο πέρασμα του χρόνου αναγνωρίζουμε πια πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι διαχείρισης των καταστάσεων.

Αν δεν πάρουμε το μάθημα μας, τότε η ζωή το επαναλαμβάνει ξανά και ξανά...ώσπου να δούμε τι φταίει και καταλήγουμε συνέχεια στα ίδια.
Μα να θυμάσαι...η κατάληξη των καταστάσεων αλλάζει όταν αλλάξουμε εμείς πρώτα τον τρόπο που τις διαχειριζόμαστε.

Η ζωή αλλάζει όταν αλλάζουμε εμείς!

Γι' αυτό ότι δεν σ' αρέσει...άλλαξε το διόρθωσε το, βελτίωσε το και φτιαξτο ακριβώς όπως σου αρέσει!

Τότε μονάχα θα καταλάβεις που πρέπει να δίνεις πραγματικά σημασία... και που όχι!