Υπάρχουν φορές στην ζωή που πραγματικά θέλουμε να πείσουμε
τον εαυτό μας πως όντως τίποτα δεν χάνεται αν έχει λόγο να υπάρχει… αν όμως ο
λόγος που εμείς πιστεύουμε πως κάτι υπάρχει εξαιτίας του, τελικά δεν υπάρχει,
αφήνουμε αυτό το «τίποτα» που δεν θα χανόταν να χαθεί;
Κι ίσως τελικά κάποια πράγματα θα έπρεπε να είχαν χαθεί πριν
συμβούν… ίσως κάποιες στιγμές στην ζωή μας δεν θα έπρεπε να υπάρξουν ποτέ… ίσως
κάποιες συναντήσεις δεν θα έπρεπε να είχαν ποτέ γίνει… μην ψάχνεις το γιατί… και
μην βιαστείς να πείσεις τον εαυτό σου πως ότι συμβαίνει στην ζωή μας είναι και
μια πολύτιμη εμπειρία ή ένα καλό μάθημα για να προσέξεις την επόμενη φορά.
Κάποιες καταστάσεις δεν θα έπρεπε να είχαν συμβεί ποτέ…
γιατί απλά κράτησαν λίγο και τέλειωσαν την στιγμή που είχες μόλις πείσει τον
εαυτό σου πως θα κρατούσαν πολύ περισσότερο… γιατί απλά πήρες μια μικρή γεύση
που στο τέλος σου άφησε μια γεύση πίκρας στο στόμα… γιατί την στιγμή που
συνέβαιναν είχε ήδη δημιουργηθεί εν αγνοία σου ένα προδιαγεγραμμένο τέλος που
δεν είχες φανταστεί μέσα στον ενθουσιασμό σου πως θα συνέβαινε…. Κι είναι αυτό
το λίγο, που πονάει πιο πολύ…
Κι υπάρχουν τέτοιες στιγμές στην ζωή… τέτοιες καταστάσεις…
τέτοιες συναντήσεις… που κάποιοι άνθρωποι αρνήθηκαν να δουν το προκαθορισμένο
τέλος από την αρχή, και πάλεψαν πολύ για να βρουν εκείνο τον λόγο που δεν θα
τις άφηνε να χαθούν… πάλεψαν με τον εαυτό τους και τον έπεισαν κάποια στιγμή
πως είχε δίκιο να πιστεύει πως εκείνος ο λόγος υπήρξε για να καθησυχάζουν την σκέψη
τους και να τροφοδοτούν την ελπίδα τους πως τίποτα από όσα θέλησαν να ζήσουν
δεν θα χαθεί στο τέλος…
Μα πως μπορεί κανείς να βυθίσει στην σφαίρα της ανυπαρξίας
όλα εκείνα για τα οποία πάλεψε και πίστεψε πως στ’ αλήθεια υπάρχουν ;
Πως μπορεί κανείς να σκοτώσει την ελπίδα που για καιρό
κράτησε μέσα του ζωντανή;
Κι ίσως τελικά εκείνη η ελπίδα που κάποτε άνθισε μέσα σου να
επιστρέψει ξανά, αν για ότι έχασες στην διαδρομή σου δεν είχες την αποκλειστική
ευθύνη… ίσως κάποια στιγμή η ίδια η ζωή να επαναφέρει τον λόγο ύπαρξης όλων
εκείνων των καταστάσεων, των γεγονότων, των ανθρώπων που πίστεψες σε κάποια
στιγμή απογοήτευσης πως δεν είχαν ουσιαστικό λόγο να υπάρχουν…
Να θυμάσαι πως τίποτα στην ζωή δεν γίνεται τυχαία… όσο κι αν
προσπαθείς κάποιες φορές να πείσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο… κι ότι είναι να συμβεί, στο τέλος θα συμβεί…
κι αν δεν σκοτώσεις μέσα σου την τελευταία σου ελπίδα για ότι θέλησες
περισσότερο, να ξέρεις πως θα εμφανιστεί ξανά μοιραία στον δρόμο σου η ευκαιρία
που τώρα νομίζεις πως έχασες… όταν πια θα είσαι έτοιμος να την αντιμετωπίσεις
και να την υποδεχτείς όπως της αξίζει…
Και τότε θα είναι η στιγμή για να μάθεις αν κάποτε δικαίως
έχασες ή αν πια είσαι έτοιμος να κερδίσεις ότι στερήθηκες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου