Κυνηγητό…

Λένε πως στον έρωτα όλα επιτρέπονται… μα ο έρωτας είναι παιχνίδι… κι όπως όλα τα παιχνίδια έχουν κανόνες… έτσι έχει και ο έρωτας… 

Κανόνες άγραφοι… ανείπωτοι… απρόβλεπτοι… όμως χωρίς αυτούς δεν παίζεται το παιχνίδι…

Ο άνθρωπος όταν συναντά τον έρωτα γίνεται ξανά παιδί κι αναζητά τρόπους να κερδίσει το παιχνίδι.

Στην αρχή ενθουσιάζεται και εκδηλώνει τον θαυμασμό του απέναντι στο πρόσωπο που έκανε την καρδιά του να χτυπήσει δυνατότερα, δείχνει ολοένα και περισσότερο ενδιαφέρον στον άνθρωπο που επιθυμεί... τόσο έντονο που η κάθε αντίσταση από την απέναντι πλευρά έχει σχεδόν εξασθενήσει… και εκεί που όλα μοιάζουν υπέροχα, ξαφνικά όλα αλλάζουν και δίνουν την θέση τους στην αδιαφορία.

Αδιάφορη στάση, κανένα ενδιαφέρον πια, καμιά ένδειξη θαυμασμού… 

Κι εσύ κάπου εδώ έχεις πέσει στα δίχτυα του έρωτα… κι αρχίζεις να μπερδεύεσαι… αρχίζεις να αναρωτιέσαι… μήπως ήταν όλα απλά ένα παιχνίδι του μυαλού;

Μα έτσι είναι το παιχνίδι του έρωτα… κάτι σαν παιχνίδι του μυαλού… 

Ο έρωτας για να υπάρξει χρειάζεται την απαραίτητη επιβεβαίωση κι από τις δυο πλευρές. Όταν δείχνεις ενδιαφέρον συνεχώς μόνο εσύ, ο άλλος απολαμβάνει την επιβεβαίωση που ζητά σαν άνθρωπος… εσύ όμως; 

Και κάπου εκεί, αντικαθιστάς το ενδιαφέρον με αδιαφορία για να επιβεβαιώσεις πως όλα όσα νιώθεις λαμβάνουν αντίστοιχα την ανταπόκριση που τους αξίζει. Και εφαρμόζεις τότε το κόλπο της αδιαφορίας γιατί ξέρεις πως αν μιλήσεις ευθέως θα χαθεί όλη η ουσία του έρωτα… θα εξαφανιστεί η μαγεία…

Όμως το κόλπο της αδιαφορίας… πόσο έξυπνο είναι τελικά;

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που όταν αδιαφορείς γι’ αυτούς νομίζουν πως δεν νοιάζεσαι πια κι έτσι προτιμούν να φύγουν αντί να κυνηγήσουν όταν έρθει η σειρά τους…

Μα υπάρχουν κι οι άλλοι… εκείνοι που για να ενεργοποιηθεί μέσα τους το ένστικτο του έρωτα πρέπει να μπουν στην διαδικασία να διεκδικήσουν αυτό που νομίζουν πως χάνουν…

Εσύ πόσο εύκολα πέφτεις στην παγίδα;

Όταν εισπράττεις αδιαφορία φεύγεις ρισκάροντας να χάσεις ότι θέλησες περισσότερο στην ζωή σου ή παίζεις το παιχνίδι μέχρι το τέλος;

Γιατί άραγε η αδιαφορία ενεργοποιεί τις αισθήσεις και σε βάζει σε άλλον ρόλο από αυτόν που μέχρι τώρα είχες;

Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιδρούν στην αδιαφορία… άλλοι από εγωισμό, άλλοι από φόβο, άλλοι από ανασφάλεια... για να μην χάσουν ότι θεωρούσαν μέχρι τώρα δεδομένο… κι έτσι αποφασίζουν να κατακτήσουν ξανά ότι έχασαν…  μα υπάρχουν κι άλλοι που αντιδρούν στο κόλπο της αδιαφορίας αλλιώτικα… γιατί ξέρουν καλά πως είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού, κι έτσι πρέπει να παίξουν…

Γιατί όταν πέφτεις στα δίχτυα του έρωτα πρέπει να έχεις την ικανότητα να διακρίνεις το ενδιαφέρον πίσω από την κεκαλυμμένη αδιαφορία… και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο να καταλαβαίνεις πότε το αντικείμενο του πόθου σου αδιαφορεί πραγματικά και δεν νοιάζεται για σένα.

Να θυμάσαι όμως πως στον έρωτα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται… κι ακόμη κι αν οι ρόλοι φαίνεται να αλλάζουν, κι από θήραμα ξαφνικά να μετατρέπεσαι σε κυνηγός… σκέψου… είσαι στ’ αλήθεια εσύ ο κυνηγός;

Κι όταν ο άνθρωπος που πριν ενδιαφερόταν για σένα, τώρα απλά αδιαφορεί περιμένοντας εσένα να τον κατακτήσεις… περιμένει όντως ή μήπως τελικά σ’ έχει ήδη κατακτήσει πρώτος;

Περίτεχνο παιχνίδι είναι στ’ αλήθεια ο έρωτας… ένα παιχνίδι με τους πιο δελεαστικούς και τους πιο περίεργους κανόνες… παιχνίδι για δυο παίκτες δυνατούς και έτοιμους να περάσουν όλα τα στάδια που χρειάζονται για να διατηρήσουν την φλόγα ζωντανή… συνεχώς σε εγρήγορση να ενδιαφερθούν ή να αδιαφορήσουν ο ένας για τον άλλο όταν αυτό είναι απαραίτητο, να διεκδικήσουν και να αφεθούν στην μαγεία που απλώνεται γύρω τους απλόχερα…

Όμως να θυμάσαι πως όσο σημαντική είναι η αδιαφορία στον έρωτα , πιο σημαντικό θα είναι πάντα το ενδιαφέρον… κι όσο βοηθητικά κι αν είναι τα κόλπα που εφαρμόζουν οι ερωτευμένοι για να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του έρωτα τους, πάντα το παιχνίδι το κερδίζει η ειλικρίνεια… τα αμοιβαία και ξεκάθαρα συναισθήματα που έχουν δυο άνθρωποι ο ένας για τον άλλο…

γιατί στην λήξη του παιχνιδιού πρέπει να υπάρχουν δυο νικητές…