Για μια αξιοπρέπεια ζούμε…

Αξιοπρέπεια…μια λέξη που ίσως χρησιμοποιείται συχνότερα από κάθε άλλη… μια λέξη που χρησιμοποιούν πολλοί… όμως λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν το πραγματικό της νόημα…

Σύμφωνα με το ελληνικό λεξικό ο ακριβής όρος της είναι η αίσθηση που έχει ένας άνθρωπος όταν οι άλλοι τον σέβονται και όταν ο ίδιος νιώθει ότι έχει κάποια αξία.

Παρατηρώντας τον ορισμό πιο προσεκτικά μπορούμε να διακρίνουμε, με σχετική ευκολία, την ψευδαίσθηση που σου δίνει η εξήγηση του όρου…  είναι η «αίσθηση» που έχει ένας άνθρωπος όταν οι άλλοι τον σέβονται και όταν ο ίδιος «νιώθει ότι έχει κάποια αξία»…

Τι είναι τελικά η αξιοπρέπεια;

Μια μόνο λέξη… μα με τόσες πολλές σημασίες… τόσα νοήματα… ο καθένας την μεταφράζει όπως θέλει… την χρησιμοποιεί όπως τον βολεύει…

Κι όταν ακούς κάποιον να μιλά για αξιοπρέπεια, πως μπορείς να είσαι βέβαιος πως την πρεσβεύει κιόλας…

Ο ηθικός άνθρωπος είναι αξιοπρεπής…

Και τι είναι ηθική; Να κάνεις το σωστό; Το καθώς πρέπει; Αυτό που όρισε η κοινωνία ως σωστό άρα και ηθικό; Το σωστό απέναντι στο σύνολο ή το σωστό απέναντι στον εαυτό σου; Κι όταν κάνεις το σωστό για το σύνολο είσαι ηθικός και αξιοπρεπής… αλλά όταν κάνεις το σωστό για τον εαυτό σου, όχι; Αφού και πάλι το σωστό κάνεις…

Ο περήφανος άνθρωπος είναι αξιοπρεπής…

Και τι είναι περηφάνια; Να είσαι περήφανος για τα κατορθώματα σου, ακόμα κι αν έβλαψαν άλλους; Να είσαι περήφανος, άρα και ακατάδεκτος όταν κάτι σου προσφέρεται; Κι αν είσαι καταδεκτικός και δέχεσαι αυτό που σου προσφέρεται λέγοντας ευχαριστώ, αυτόματα δεν είσαι περήφανος και αξιοπρεπής;

Αυτός που λέει πάντα την αλήθεια είναι αξιοπρεπής…

Κι αν καμιά φορά χρειαστεί να κρύψεις μια αλήθεια για να σώσεις έναν άλλο άνθρωπο από μια καταστροφή… αυτό σε κάνει αναξιοπρεπή ή αξιοπρεπή ψεύτη… κι αν τελικά πεις την αλήθεια χωρίς να σε νοιάξει αν κάποιος πονέσει, θα είσαι τότε αξιοπρεπής ή θα είσαι ένας άνθρωπος μικρόψυχος που αρέσκεται να καταστρέφει τα πάντα γύρω του;

Το να μείνεις συμβιβασμένος σε μια κατάσταση για να μην ταράξεις τα νερά και χαθούν οι ισορροπίες που πάλευες να διατηρήσεις μέχρι τώρα ενώ στο βάθος υποφέρεις… σε κάνει αξιοπρεπή ή μήπως τελικά θύμα των περιστάσεων…

Αξιοπρεπή σε κάνουν οι πράξεις σου… ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις και τους ανθρώπους γύρω σου… η σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου προκειμένου να μην πονέσει κάποιος άλλος εξαιτίας σου. Κι αυτό κάθε άλλο παρά θύμα σε κάνει. Θύμα του εαυτού σου γίνεσαι μόνο όταν δεν ξέρεις που βαδίζεις. Δεν είσαι θύμα όταν είσαι σε θέση να επιλέξεις πως θα πράξεις… στις πράξεις σου κρύβεται κι η αξιοπρέπεια σου…

Κι είναι αυτή που γεννιέται μαζί σου και σ’ ακολουθεί πάντα και παντού, όπου κι αν πας, όπου κι αν βρεθείς… κι αν είσαι από τους τυχερούς της ζωής, αν είσαι από αυτούς που κατάφεραν να ζήσουν και να μάθουν από τους γνήσιους εκπροσώπους της λέξης αυτής με όλη την βαρύτητα και την σημασία που έχει στ’ αλήθεια, τότε ποτέ δεν θα αναρωτηθείς τι είναι στ’ αλήθεια η αξιοπρέπεια… είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου τόσο βαθιά ριζωμένο μέσα σου, που ακόμα κι αυτοί οι ίδιοι που στη δίδαξαν δεν θα μπορέσουν ποτέ να στην καταπατήσουν…

Στο βλέμμα του ανθρώπου φαίνεται η αξιοπρέπεια… στα μάτια φαίνεται η ποιότητα του καθενός κι από τι υλικό είναι φτιαγμένος…

Κι όταν δεις βλέμμα καθαρό… μην φοβηθείς…

Το ύπουλο βλέμμα να φοβάσαι… εκείνο που παλεύει να κρυφτεί πίσω απ’ τα λόγια, φωνάζοντας και πασχίζοντας να αποδείξει πως ξέρει την πραγματική έννοια μιας τόσο σπουδαίας και βαρυσήμαντης λέξης… μιας λέξης που δεν χρειάζεται να κοπιάσεις για να αποδείξεις πως υπάρχει…