Οι αξιόπιστοι εκπρόσωποι της αναξιοπιστίας…

Ίσως έτυχε να γνωρίσεις κι εσύ κάποιους από αυτούς καθώς υπάρχουν αρκετοί… ίσως πάλι να είσαι από εκείνους τους τυχερούς που δεν συνάντησαν ακόμα τέτοιους ανθρώπους…

Γιατί στη ζωή υπάρχουν διάφοροι τύποι ανθρώπων και συνήθως στην πορεία μας τυχαίνει να συναντάμε τους περισσότερους. Μα όσο διαφορετικοί κι αν μοιάζουν οι άνθρωποι κάπου στην πορεία διαπιστώνεις πως τελικά έχουν μεταξύ τους κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Κι έτσι μπορείς κι εσύ να διαχωρίζεις τους τύπους των ανθρώπων που κυκλοφορούν γύρω σου όσο περνάει ο καιρός με μεγαλύτερη ευκολία… μπορείς πια να δεις το σημάδι της αξιοπιστίας πάνω σε κάποιους από αυτούς… ενώ σε άλλους όχι…

Θα το έχεις δει και μόνος σου πως υπάρχουν άνθρωποι που πασχίζουν να κάνουν πράξη τα λεγόμενα τους… εκείνοι που δεν αρέσκονται στα λόγια του αέρα κι ούτε τις υποσχέσεις που δίνουν αθετούν, παρά τις δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν κάποιες φορές. Γιατί αυτού του τύπου οι άνθρωποι δεν δίνουν την υπόσχεση τους σε καμιά περίπτωση, αν υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα να αθετήσουν τον λόγο τους. 

Ψυχαναγκαστικοί θα σκεφτείς…

Μα είναι αυτοί που ξέρεις πως ότι ακούσεις να λένε θα το δεις και με τα μάτια σου να γίνεται στην πράξη… είναι εκείνοι που ξέρεις πως αξίζει να θυσιάσεις λίγο χρόνο ακόμα για να τους περιμένεις…

Όμως δεν σκέφτονται, ούτε πράττουν όλοι με αυτόν τον τρόπο… Γιατί κάπου εκεί έξω, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν για να σε πείσουν να πιστέψεις τα λόγια τους ενώ ταυτόχρονα οι ίδιες τους οι πράξεις έρχονται να τα αναιρέσουν κάθε φορά.

Εκείνοι οι «ωραίοι» τύποι…εκείνοι οι αξιόπιστοι εκπρόσωποι της αναξιοπιστίας που έτυχε να συναντήσεις στο δρόμο σου, κι ίσως είναι μέρος της ζωής σου ακόμα… εκείνοι που υπόσχονται με τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίσουν την εύνοια και την εμπιστοσύνη σου με σκοπό να σε έχουν στην αναμονή, ανοίγοντας συνεχώς κύκλους που ποτέ δεν κλείνουν για να αισθάνονται σημαντικοί…

Κι εσύ; 

Τι κάνεις στ’ αλήθεια όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους;

Αναρωτήθηκες ποτέ αν κάποιος άλλος θα έδινε σε σένα τις ευκαιρίες που δίνεις εσύ σε εκείνους, πείθοντας κάθε φορά τον εαυτό σου πως το λάθος είναι και πάλι δικό σου;

Σκέψου… πως θα ένιωθαν αλήθεια εκείνοι αν εσύ τους είχες φέρει στην ίδια θέση που σε έφεραν;

Σίγουρα η λύση δεν είναι να αρχίσεις να καμουφλάρεις κι εσύ την αναξιοπιστία με λέξεις αξιόπιστες κι ούτε να γίνεις άλλος απ’ αυτό που είσαι για να μην δείξεις την λύπη και την απογοήτευση σου όταν κάτι παρόμοιο σου συμβεί…

Κι η πιθανότητα να μην υπάρχει λύση στο πρόβλημα αυτό είναι τεράστια όσο υπάρχουν τέτοιοι εκπρόσωποι στο ανθρώπινο είδος… γι’ αυτό κράτα μαζί σου πάντοτε εκείνο το «μικρό καλάθι» όταν κάποιος σου δίνει μια υπόσχεση κι όταν πια την δεις να υλοποιείται είσαι ελεύθερος να πανηγυρίσεις με την ησυχία σου…γιατί όσο πιο πολλές και μεγάλες είναι οι προσδοκίες σου για τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν τόσο πιο συχνά θα απογοητεύεσαι από τα αποτελέσματα…

Κι ίσως τελικά το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να μάθεις να σέβεσαι τον χρόνο των άλλων γύρω σου και να μην αθετείς τις υποσχέσεις που δίνεις αφήνοντας τους στην αναμονή… άλλωστε σε κανέναν δεν αξίζει να περιμένει όσα υπόσχεσαι μα δεν σκοπεύεις να κάνεις ποτέ.

Αν πάλι είσαι από εκείνους που δεν αθετούν τον λόγο τους μα αργούν να τον τηρήσουν… τότε γίνε άξιος της αναμονής των άλλων… μπορείς;

Αυτό που αξίζει να θυμάται κανείς είναι πως η αναμονή δεν είναι σαν την υπομονή, ακόμα κι αν κάποιοι επιμένουν πως αυτές οι δυο έννοιες ανήκουν στην ίδια κατηγορία. 

H υπομονή είναι επιλογή… είναι υπόθεση προσωπική… γιατί  η υπομονή πολλές φορές σε δικαιώνει…σε ανταμείβει… σε αντίθεση με την αναμονή, που είναι μια κατάσταση που δεν επιλέγεις, μα υποβάλλεσαι κάποιες φορές άθελα σου…είναι ένα μαρτύριο που σε σκοτώνει αργά- αργά… κι εσύ είναι καιρός να μάθεις πια να αντιλαμβάνεσαι αυτή τη διαφορά…